ἱμάντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.mán.ta/ → /iˈman.ta/ → /iˈman.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.mán.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)iˈman.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈman.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈman.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈman.da/

Noun

ἱμάντᾰ • (himánta)

1. accusative singular of ἱμάς (himás)