ὀξύνω

Ancient Greek

Etymology

From ὀξύς (oxús) +‎ -ύνω (-únō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ok.sy̌ː.nɔː/ → /okˈsy.no/ → /okˈsi.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sy̌ː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /okˈsy.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /okˈsy.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /okˈsy.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /okˈsi.no/

Verb

ὀξῡ́νω • (oxū́nō)

1. to sharpen
2. to provoke
3. to acidify
4. (Byzantine) to put the acute accent on

Inflection

   Present: ὀξῡ́νω, ὀξῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀξῡ́νω	ὀξῡ́νεις	ὀξῡ́νει	ὀξῡ́νετον	ὀξῡ́νετον	ὀξῡ́νομεν	ὀξῡ́νετε	ὀξῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀξῡ́νω	ὀξῡ́νῃς	ὀξῡ́νῃ	ὀξῡ́νητον	ὀξῡ́νητον	ὀξῡ́νωμεν	ὀξῡ́νητε	ὀξῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ὀξῡ́νοιμῐ	ὀξῡ́νοις	ὀξῡ́νοι	ὀξῡ́νοιτον	ὀξῡνοίτην	ὀξῡ́νοιμεν	ὀξῡ́νοιτε	ὀξῡ́νοιεν
	imperative		ὄξῡνε	ὀξῡνέτω	ὀξῡ́νετον	ὀξῡνέτων		ὀξῡ́νετε	ὀξῡνόντων
middle/ passive	indicative	ὀξῡ́νομαι	ὀξῡ́νῃ, ὀξῡ́νει	ὀξῡ́νεται	ὀξῡ́νεσθον	ὀξῡ́νεσθον	ὀξῡνόμεθᾰ	ὀξῡ́νεσθε	ὀξῡ́νονται
	subjunctive	ὀξῡ́νωμαι	ὀξῡ́νῃ	ὀξῡ́νηται	ὀξῡ́νησθον	ὀξῡ́νησθον	ὀξῡνώμεθᾰ	ὀξῡ́νησθε	ὀξῡ́νωνται
	optative	ὀξῡνοίμην	ὀξῡ́νοιο	ὀξῡ́νοιτο	ὀξῡ́νοισθον	ὀξῡνοίσθην	ὀξῡνοίμεθᾰ	ὀξῡ́νοισθε	ὀξῡ́νοιντο
	imperative		ὀξῡ́νου	ὀξῡνέσθω	ὀξῡ́νεσθον	ὀξῡνέσθων		ὀξῡ́νεσθε	ὀξῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀξῡ́νειν				ὀξῡ́νεσθαι
participle	m	ὀξῡ́νων				ὀξῡνόμενος
	f	ὀξῡ́νουσᾰ				ὀξῡνομένη
	n	ὀξῦνον				ὀξῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὤξῡνον, ὠξῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤξῡνον	ὤξῡνες	ὤξῡνε(ν)	ὠξῡ́νετον	ὠξῡνέτην	ὠξῡ́νομεν	ὠξῡ́νετε	ὤξῡνον
middle/ passive	indicative	ὠξῡνόμην	ὠξῡ́νου	ὠξῡ́νετο	ὠξῡ́νεσθον	ὠξῡνέσθην	ὠξῡνόμεθᾰ	ὠξῡ́νεσθε	ὠξῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀξῠνέω, ὀξῠνέομαι, ὀξῠνθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀξῠνέω	ὀξῠνέεις	ὀξῠνέει	ὀξῠνέετον	ὀξῠνέετον	ὀξῠνέομεν	ὀξῠνέετε	ὀξῠνέουσῐ(ν)
	optative	ὀξῠνέοιμῐ	ὀξῠνέοις	ὀξῠνέοι	ὀξῠνέοιτον	ὀξῠνεοίτην	ὀξῠνέοιμεν	ὀξῠνέοιτε	ὀξῠνέοιεν
middle	indicative	ὀξῠνέομαι	ὀξῠνέῃ, ὀξῠνέει	ὀξῠνέεται	ὀξῠνέεσθον	ὀξῠνέεσθον	ὀξῠνεόμεθᾰ	ὀξῠνέεσθε	ὀξῠνέονται
	optative	ὀξῠνεοίμην	ὀξῠνέοιο	ὀξῠνέοιτο	ὀξῠνέοισθον	ὀξῠνεοίσθην	ὀξῠνεοίμεθᾰ	ὀξῠνέοισθε	ὀξῠνέοιντο
passive	indicative	ὀξῠνθήσομαι	ὀξῠνθήσῃ	ὀξῠνθήσεται	ὀξῠνθήσεσθον	ὀξῠνθήσεσθον	ὀξῠνθησόμεθᾰ	ὀξῠνθήσεσθε	ὀξῠνθήσονται
	optative	ὀξῠνθησοίμην	ὀξῠνθήσοιο	ὀξῠνθήσοιτο	ὀξῠνθήσοισθον	ὀξῠνθησοίσθην	ὀξῠνθησοίμεθᾰ	ὀξῠνθήσοισθε	ὀξῠνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀξῠνέειν			ὀξῠνέεσθαι		ὀξῠνθήσεσθαι
participle	m	ὀξῠνέων			ὀξῠνεόμενος		ὀξῠνθησόμενος
	f	ὀξῠνέουσᾰ			ὀξῠνεομένη		ὀξῠνθησομένη
	n	ὀξῠνέον			ὀξῠνεόμενον		ὀξῠνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀξῠνῶ, ὀξῠνοῦμαι, ὀξῠνθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀξῠνῶ	ὀξῠνεῖς	ὀξῠνεῖ	ὀξῠνεῖτον	ὀξῠνεῖτον	ὀξῠνοῦμεν	ὀξῠνεῖτε	ὀξῠνοῦσῐ(ν)
	optative	ὀξῠνοίην, ὀξῠνοῖμῐ	ὀξῠνοίης, ὀξῠνοῖς	ὀξῠνοίη, ὀξῠνοῖ	ὀξῠνοῖτον, ὀξῠνοίητον	ὀξῠνοίτην, ὀξῠνοιήτην	ὀξῠνοῖμεν, ὀξῠνοίημεν	ὀξῠνοῖτε, ὀξῠνοίητε	ὀξῠνοῖεν, ὀξῠνοίησᾰν
middle	indicative	ὀξῠνοῦμαι	ὀξῠνῇ	ὀξῠνεῖται	ὀξῠνεῖσθον	ὀξῠνεῖσθον	ὀξῠνούμεθᾰ	ὀξῠνεῖσθε	ὀξῠνοῦνται
	optative	ὀξῠνοίμην	ὀξῠνοῖο	ὀξῠνοῖτο	ὀξῠνοῖσθον	ὀξῠνοίσθην	ὀξῠνοίμεθᾰ	ὀξῠνοῖσθε	ὀξῠνοῖντο
passive	indicative	ὀξῠνθήσομαι	ὀξῠνθήσῃ	ὀξῠνθήσεται	ὀξῠνθήσεσθον	ὀξῠνθήσεσθον	ὀξῠνθησόμεθᾰ	ὀξῠνθήσεσθε	ὀξῠνθήσονται
	optative	ὀξῠνθησοίμην	ὀξῠνθήσοιο	ὀξῠνθήσοιτο	ὀξῠνθήσοισθον	ὀξῠνθησοίσθην	ὀξῠνθησοίμεθᾰ	ὀξῠνθήσοισθε	ὀξῠνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀξῠνεῖν			ὀξῠνεῖσθαι		ὀξῠνθήσεσθαι
participle	m	ὀξῠνῶν			ὀξῠνούμενος		ὀξῠνθησόμενος
	f	ὀξῠνοῦσᾰ			ὀξῠνουμένη		ὀξῠνθησομένη
	n	ὀξῠνοῦν			ὀξῠνούμενον		ὀξῠνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὤξῡνᾰ, ὠξῡνᾰ́μην, ὠξῠ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤξῡνᾰ	ὤξῡνᾰς	ὤξῡνε(ν)	ὠξῡ́νᾰτον	ὠξῡνᾰ́την	ὠξῡ́νᾰμεν	ὠξῡ́νᾰτε	ὤξῡνᾰν
	subjunctive	ὀξῡ́νω	ὀξῡ́νῃς	ὀξῡ́νῃ	ὀξῡ́νητον	ὀξῡ́νητον	ὀξῡ́νωμεν	ὀξῡ́νητε	ὀξῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ὀξῡ́ναιμῐ	ὀξῡ́νειᾰς, ὀξῡ́ναις	ὀξῡ́νειε(ν), ὀξῡ́ναι	ὀξῡ́ναιτον	ὀξῡναίτην	ὀξῡ́ναιμεν	ὀξῡ́ναιτε	ὀξῡ́νειᾰν, ὀξῡ́ναιεν
	imperative		ὄξῡνον	ὀξῡνᾰ́τω	ὀξῡ́νᾰτον	ὀξῡνᾰ́των		ὀξῡ́νᾰτε	ὀξῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ὠξῡνᾰ́μην	ὠξῡ́νω	ὠξῡ́νᾰτο	ὠξῡ́νᾰσθον	ὠξῡνᾰ́σθην	ὠξῡνᾰ́μεθᾰ	ὠξῡ́νᾰσθε	ὠξῡ́νᾰντο
	subjunctive	ὀξῡ́νωμαι	ὀξῡ́νῃ	ὀξῡ́νηται	ὀξῡ́νησθον	ὀξῡ́νησθον	ὀξῡνώμεθᾰ	ὀξῡ́νησθε	ὀξῡ́νωνται
	optative	ὀξῡναίμην	ὀξῡ́ναιο	ὀξῡ́ναιτο	ὀξῡ́ναισθον	ὀξῡναίσθην	ὀξῡναίμεθᾰ	ὀξῡ́ναισθε	ὀξῡ́ναιντο
	imperative		ὄξῡναι	ὀξῡνᾰ́σθω	ὀξῡ́νᾰσθον	ὀξῡνᾰ́σθων		ὀξῡ́νᾰσθε	ὀξῡνᾰ́σθων
passive	indicative	ὠξῠ́νθην	ὠξῠ́νθης	ὠξῠ́νθη	ὠξῠ́νθητον	ὠξῠνθήτην	ὠξῠ́νθημεν	ὠξῠ́νθητε	ὠξῠ́νθησᾰν
	subjunctive	ὀξῠνθῶ	ὀξῠνθῇς	ὀξῠνθῇ	ὀξῠνθῆτον	ὀξῠνθῆτον	ὀξῠνθῶμεν	ὀξῠνθῆτε	ὀξῠνθῶσῐ(ν)
	optative	ὀξῠνθείην	ὀξῠνθείης	ὀξῠνθείη	ὀξῠνθεῖτον, ὀξῠνθείητον	ὀξῠνθείτην, ὀξῠνθειήτην	ὀξῠνθεῖμεν, ὀξῠνθείημεν	ὀξῠνθεῖτε, ὀξῠνθείητε	ὀξῠνθεῖεν, ὀξῠνθείησᾰν
	imperative		ὀξῠ́νθητῐ	ὀξῠνθήτω	ὀξῠ́νθητον	ὀξῠνθήτων		ὀξῠ́νθητε	ὀξῠνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀξῦναι			ὀξῡ́νᾰσθαι		ὀξῠνθῆναι
participle	m	ὀξῡ́νᾱς			ὀξῡνᾰ́μενος		ὀξῠνθείς
	f	ὀξῡ́νᾱσᾰ			ὀξῡνᾰμένη		ὀξῠνθεῖσᾰ
	n	ὀξῦνᾰν			ὀξῡνᾰ́μενον		ὀξῠνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὤξῠγκᾰ, ὤξῠμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤξῠγκᾰ	ὤξῠγκᾰς	ὤξῠγκε(ν)	ὠξῠ́γκᾰτον	ὠξῠ́γκᾰτον	ὠξῠ́γκᾰμεν	ὠξῠ́γκᾰτε	ὠξῠ́γκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠξῠ́γκω	ὠξῠ́γκῃς	ὠξῠ́γκῃ	ὠξῠ́γκητον	ὠξῠ́γκητον	ὠξῠ́γκωμεν	ὠξῠ́γκητε	ὠξῠ́γκωσῐ(ν)
	optative	ὠξῠ́γκοιμῐ, ὠξῠγκοίην	ὠξῠ́γκοις, ὠξῠγκοίης	ὠξῠ́γκοι, ὠξῠγκοίη	ὠξῠ́γκοιτον	ὠξῠγκοίτην	ὠξῠ́γκοιμεν	ὠξῠ́γκοιτε	ὠξῠ́γκοιεν
	imperative		ὤξῠγκε	ὠξῠγκέτω	ὠξῠ́γκετον	ὠξῠγκέτων		ὠξῠ́γκετε	ὠξῠγκόντων
middle/ passive	indicative	ὤξῠμμαι	ὤξῠψαι	ὤξῠπται	ὤξῠφθον	ὤξῠφθον	ὠξῠ́μμεθᾰ	ὤξῠφθε	ὠξῠ́πᾰται
	subjunctive	ὠξῠμμένος ὦ	ὠξῠμμένος ᾖς	ὠξῠμμένος ᾖ	ὠξῠμμένω ἦτον	ὠξῠμμένω ἦτον	ὠξῠμμένοι ὦμεν	ὠξῠμμένοι ἦτε	ὠξῠμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠξῠμμένος εἴην	ὠξῠμμένος εἴης	ὠξῠμμένος εἴη	ὠξῠμμένω εἴητον/εἶτον	ὠξῠμμένω εἰήτην/εἴτην	ὠξῠμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠξῠμμένοι εἴητε/εἶτε	ὠξῠμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὤξῠψο	ὠξῠ́φθω	ὤξῠφθον	ὠξῠ́φθων		ὤξῠφθε	ὠξῠ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠξῠγκέναι				ὠξῠ́φθαι
participle	m	ὠξῠγκώς				ὠξῠμμένος
	f	ὠξῠγκυῖᾰ				ὠξῠμμένη
	n	ὠξῠγκός				ὠξῠμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ὀξύνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀξύνω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “ὀξύνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • aggravate idem, page 18.
  • anger idem, page 29.
  • embitter idem, page 267.
  • enrage idem, page 276.
  • exasperate idem, page 287.
  • incense idem, page 427.
  • inflame idem, page 438.
  • irritate idem, page 460.
  • sharpen idem, page 763.
  • sour idem, page 796.