ὑγιαίνω

Ancient Greek

Etymology

From ὑγιής (hugiḗs, “healthy, sound”) +‎ -αίνω (-aínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.ɡi.ǎi̯.nɔː/ → /y.ʝiˈɛ.no/ → /i.ʝiˈe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.ɡi.ǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.ɡiˈɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ʝiˈɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ʝiˈe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ʝiˈe.no/

Verb

ὑγῐαίνω • (hugiaínō)

1. to be healthy, sound

Conjugation

   Present: ῠ̔γῐαίνω, ῠ̔γῐαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔γῐαίνω	ῠ̔γῐαίνεις	ῠ̔γῐαίνει	ῠ̔γῐαίνετον	ῠ̔γῐαίνετον	ῠ̔γῐαίνομεν	ῠ̔γῐαίνετε	ῠ̔γῐαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ῠ̔γῐαίνω	ῠ̔γῐαίνῃς	ῠ̔γῐαίνῃ	ῠ̔γῐαίνητον	ῠ̔γῐαίνητον	ῠ̔γῐαίνωμεν	ῠ̔γῐαίνητε	ῠ̔γῐαίνωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔γῐαίνοιμῐ	ῠ̔γῐαίνοις	ῠ̔γῐαίνοι	ῠ̔γῐαίνοιτον	ῠ̔γῐαινοίτην	ῠ̔γῐαίνοιμεν	ῠ̔γῐαίνοιτε	ῠ̔γῐαίνοιεν
	imperative		ῠ̔γῐ́αινε	ῠ̔γῐαινέτω	ῠ̔γῐαίνετον	ῠ̔γῐαινέτων		ῠ̔γῐαίνετε	ῠ̔γῐαινόντων
middle/ passive	indicative	ῠ̔γῐαίνομαι	ῠ̔γῐαίνῃ, ῠ̔γῐαίνει	ῠ̔γῐαίνεται	ῠ̔γῐαίνεσθον	ῠ̔γῐαίνεσθον	ῠ̔γῐαινόμεθᾰ	ῠ̔γῐαίνεσθε	ῠ̔γῐαίνονται
	subjunctive	ῠ̔γῐαίνωμαι	ῠ̔γῐαίνῃ	ῠ̔γῐαίνηται	ῠ̔γῐαίνησθον	ῠ̔γῐαίνησθον	ῠ̔γῐαινώμεθᾰ	ῠ̔γῐαίνησθε	ῠ̔γῐαίνωνται
	optative	ῠ̔γῐαινοίμην	ῠ̔γῐαίνοιο	ῠ̔γῐαίνοιτο	ῠ̔γῐαίνοισθον	ῠ̔γῐαινοίσθην	ῠ̔γῐαινοίμεθᾰ	ῠ̔γῐαίνοισθε	ῠ̔γῐαίνοιντο
	imperative		ῠ̔γῐαίνου	ῠ̔γῐαινέσθω	ῠ̔γῐαίνεσθον	ῠ̔γῐαινέσθων		ῠ̔γῐαίνεσθε	ῠ̔γῐαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῠ̔γῐαίνειν				ῠ̔γῐαίνεσθαι
participle	m	ῠ̔γῐαίνων				ῠ̔γῐαινόμενος
	f	ῠ̔γῐαίνουσᾰ				ῠ̔γῐαινομένη
	n	ῠ̔γῐαῖνον				ῠ̔γῐαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ῡ̔γῐ́αινον, ῡ̔γῐαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡ̔γῐ́αινον	ῡ̔γῐ́αινες	ῡ̔γῐ́αινε(ν)	ῡ̔γῐαίνετον	ῡ̔γῐαινέτην	ῡ̔γῐαίνομεν	ῡ̔γῐαίνετε	ῡ̔γῐ́αινον
middle/ passive	indicative	ῡ̔γῐαινόμην	ῡ̔γῐαίνου	ῡ̔γῐαίνετο	ῡ̔γῐαίνεσθον	ῡ̔γῐαινέσθην	ῡ̔γῐαινόμεθᾰ	ῡ̔γῐαίνεσθε	ῡ̔γῐαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῠ̔γῐᾰνέω, ῠ̔γῐᾰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔γῐᾰνέω	ῠ̔γῐᾰνέεις	ῠ̔γῐᾰνέει	ῠ̔γῐᾰνέετον	ῠ̔γῐᾰνέετον	ῠ̔γῐᾰνέομεν	ῠ̔γῐᾰνέετε	ῠ̔γῐᾰνέουσῐ(ν)
	optative	ῠ̔γῐᾰνέοιμῐ	ῠ̔γῐᾰνέοις	ῠ̔γῐᾰνέοι	ῠ̔γῐᾰνέοιτον	ῠ̔γῐᾰνεοίτην	ῠ̔γῐᾰνέοιμεν	ῠ̔γῐᾰνέοιτε	ῠ̔γῐᾰνέοιεν
middle	indicative	ῠ̔γῐᾰνέομαι	ῠ̔γῐᾰνέῃ, ῠ̔γῐᾰνέει	ῠ̔γῐᾰνέεται	ῠ̔γῐᾰνέεσθον	ῠ̔γῐᾰνέεσθον	ῠ̔γῐᾰνεόμεθᾰ	ῠ̔γῐᾰνέεσθε	ῠ̔γῐᾰνέονται
	optative	ῠ̔γῐᾰνεοίμην	ῠ̔γῐᾰνέοιο	ῠ̔γῐᾰνέοιτο	ῠ̔γῐᾰνέοισθον	ῠ̔γῐᾰνεοίσθην	ῠ̔γῐᾰνεοίμεθᾰ	ῠ̔γῐᾰνέοισθε	ῠ̔γῐᾰνέοιντο
		active			middle
infinitive		ῠ̔γῐᾰνέειν			ῠ̔γῐᾰνέεσθαι
participle	m	ῠ̔γῐᾰνέων			ῠ̔γῐᾰνεόμενος
	f	ῠ̔γῐᾰνέουσᾰ			ῠ̔γῐᾰνεομένη
	n	ῠ̔γῐᾰνέον			ῠ̔γῐᾰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῠ̔γῐᾰνῶ, ῠ̔γῐᾰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔γῐᾰνῶ	ῠ̔γῐᾰνεῖς	ῠ̔γῐᾰνεῖ	ῠ̔γῐᾰνεῖτον	ῠ̔γῐᾰνεῖτον	ῠ̔γῐᾰνοῦμεν	ῠ̔γῐᾰνεῖτε	ῠ̔γῐᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	ῠ̔γῐᾰνοίην, ῠ̔γῐᾰνοῖμῐ	ῠ̔γῐᾰνοίης, ῠ̔γῐᾰνοῖς	ῠ̔γῐᾰνοίη, ῠ̔γῐᾰνοῖ	ῠ̔γῐᾰνοῖτον, ῠ̔γῐᾰνοίητον	ῠ̔γῐᾰνοίτην, ῠ̔γῐᾰνοιήτην	ῠ̔γῐᾰνοῖμεν, ῠ̔γῐᾰνοίημεν	ῠ̔γῐᾰνοῖτε, ῠ̔γῐᾰνοίητε	ῠ̔γῐᾰνοῖεν, ῠ̔γῐᾰνοίησᾰν
middle	indicative	ῠ̔γῐᾰνοῦμαι	ῠ̔γῐᾰνῇ	ῠ̔γῐᾰνεῖται	ῠ̔γῐᾰνεῖσθον	ῠ̔γῐᾰνεῖσθον	ῠ̔γῐᾰνούμεθᾰ	ῠ̔γῐᾰνεῖσθε	ῠ̔γῐᾰνοῦνται
	optative	ῠ̔γῐᾰνοίμην	ῠ̔γῐᾰνοῖο	ῠ̔γῐᾰνοῖτο	ῠ̔γῐᾰνοῖσθον	ῠ̔γῐᾰνοίσθην	ῠ̔γῐᾰνοίμεθᾰ	ῠ̔γῐᾰνοῖσθε	ῠ̔γῐᾰνοῖντο
		active			middle
infinitive		ῠ̔γῐᾰνεῖν			ῠ̔γῐᾰνεῖσθαι
participle	m	ῠ̔γῐᾰνῶν			ῠ̔γῐᾰνούμενος
	f	ῠ̔γῐᾰνοῦσᾰ			ῠ̔γῐᾰνουμένη
	n	ῠ̔γῐᾰνοῦν			ῠ̔γῐᾰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ῡ̔γῐ́ᾱνᾰ, ῡ̔γῐᾱνᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡ̔γῐ́ᾱνᾰ	ῡ̔γῐ́ᾱνᾰς	ῡ̔γῐ́ᾱνε(ν)	ῡ̔γῐᾱ́νᾰτον	ῡ̔γῐᾱνᾰ́την	ῡ̔γῐᾱ́νᾰμεν	ῡ̔γῐᾱ́νᾰτε	ῡ̔γῐ́ᾱνᾰν
	subjunctive	ῠ̔γῐᾱ́νω	ῠ̔γῐᾱ́νῃς	ῠ̔γῐᾱ́νῃ	ῠ̔γῐᾱ́νητον	ῠ̔γῐᾱ́νητον	ῠ̔γῐᾱ́νωμεν	ῠ̔γῐᾱ́νητε	ῠ̔γῐᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔γῐᾱ́ναιμῐ	ῠ̔γῐᾱ́νειᾰς, ῠ̔γῐᾱ́ναις	ῠ̔γῐᾱ́νειε(ν), ῠ̔γῐᾱ́ναι	ῠ̔γῐᾱ́ναιτον	ῠ̔γῐᾱναίτην	ῠ̔γῐᾱ́ναιμεν	ῠ̔γῐᾱ́ναιτε	ῠ̔γῐᾱ́νειᾰν, ῠ̔γῐᾱ́ναιεν
	imperative		ῠ̔γῐ́ᾱνον	ῠ̔γῐᾱνᾰ́τω	ῠ̔γῐᾱ́νᾰτον	ῠ̔γῐᾱνᾰ́των		ῠ̔γῐᾱ́νᾰτε	ῠ̔γῐᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ῡ̔γῐᾱνᾰ́μην	ῡ̔γῐᾱ́νω	ῡ̔γῐᾱ́νᾰτο	ῡ̔γῐᾱ́νᾰσθον	ῡ̔γῐᾱνᾰ́σθην	ῡ̔γῐᾱνᾰ́μεθᾰ	ῡ̔γῐᾱ́νᾰσθε	ῡ̔γῐᾱ́νᾰντο
	subjunctive	ῠ̔γῐᾱ́νωμαι	ῠ̔γῐᾱ́νῃ	ῠ̔γῐᾱ́νηται	ῠ̔γῐᾱ́νησθον	ῠ̔γῐᾱ́νησθον	ῠ̔γῐᾱνώμεθᾰ	ῠ̔γῐᾱ́νησθε	ῠ̔γῐᾱ́νωνται
	optative	ῠ̔γῐᾱναίμην	ῠ̔γῐᾱ́ναιο	ῠ̔γῐᾱ́ναιτο	ῠ̔γῐᾱ́ναισθον	ῠ̔γῐᾱναίσθην	ῠ̔γῐᾱναίμεθᾰ	ῠ̔γῐᾱ́ναισθε	ῠ̔γῐᾱ́ναιντο
	imperative		ῠ̔γῐ́ᾱναι	ῠ̔γῐᾱνᾰ́σθω	ῠ̔γῐᾱ́νᾰσθον	ῠ̔γῐᾱνᾰ́σθων		ῠ̔γῐᾱ́νᾰσθε	ῠ̔γῐᾱνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ῠ̔γῐᾶναι			ῠ̔γῐᾱ́νᾰσθαι
participle	m	ῠ̔γῐᾱ́νᾱς			ῠ̔γῐᾱνᾰ́μενος
	f	ῠ̔γῐᾱ́νᾱσᾰ			ῠ̔γῐᾱνᾰμένη
	n	ῠ̔γῐᾶνᾰν			ῠ̔γῐᾱνᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ῡ̔γῐ́ηνᾰ, ῡ̔γῐηνᾰ́μην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῡ̔γῐ́ηνᾰ	ῡ̔γῐ́ηνᾰς	ῡ̔γῐ́ηνε(ν)	ῡ̔γῐήνᾰτον	ῡ̔γῐηνᾰ́την	ῡ̔γῐήνᾰμεν	ῡ̔γῐήνᾰτε	ῡ̔γῐ́ηνᾰν
	subjunctive	ῠ̔γῐήνω	ῠ̔γῐήνῃς	ῠ̔γῐήνῃ	ῠ̔γῐήνητον	ῠ̔γῐήνητον	ῠ̔γῐήνωμεν	ῠ̔γῐήνητε	ῠ̔γῐήνωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔γῐήναιμῐ	ῠ̔γῐήνειᾰς, ῠ̔γῐήναις	ῠ̔γῐήνειε(ν), ῠ̔γῐήναι	ῠ̔γῐηνεῖτον	ῠ̔γῐηνείτην	ῠ̔γῐηνεῖμεν	ῠ̔γῐηνεῖτε	ῠ̔γῐηνεῖεν
	imperative		ῠ̔γῐ́ηνον	ῠ̔γῐηνᾰ́τω	ῠ̔γῐήνᾰτον	ῠ̔γῐηνᾰ́των		ῠ̔γῐήνᾰτε	ῠ̔γῐηνᾰ́ντων
middle	indicative	ῡ̔γῐηνᾰ́μην	ῡ̔γῐήνω	ῡ̔γῐήνᾰτο	ῡ̔γῐήνᾰσθον	ῡ̔γῐηνᾰ́σθην	ῡ̔γῐηνᾰ́μεθᾰ	ῡ̔γῐήνᾰσθε	ῡ̔γῐήνᾰντο
	subjunctive	ῠ̔γῐήνωμαι	ῠ̔γῐήνηαι	ῠ̔γῐήνηται	ῠ̔γῐήνησθον	ῠ̔γῐήνησθον	ῠ̔γῐηνώμεθᾰ	ῠ̔γῐήνησθε	ῠ̔γῐήνωνται
	optative	ῠ̔γῐηναίμην	ῠ̔γῐήναιο	ῠ̔γῐήναιτο	ῠ̔γῐήναισθον	ῠ̔γῐηναίσθην	ῠ̔γῐηναίμεθᾰ	ῠ̔γῐήναισθε	ῠ̔γῐηναίᾰτο
	imperative		ῠ̔γῐ́ηναι	ῠ̔γῐηνᾰ́σθω	ῠ̔γῐήνᾰσθον	ῠ̔γῐηνᾰ́σθων		ῠ̔γῐήνᾰσθε	ῠ̔γῐηνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ῠ̔γῐῆναι			ῠ̔γῐήνᾰσθαι
participle	m	ῠ̔γῐήνᾱς			ῠ̔γῐηνᾰ́μενος
	f	ῠ̔γῐήνᾱσᾰ			ῠ̔γῐηνᾰμένη
	n	ῠ̔γῐῆνᾰν			ῠ̔γῐηνᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ὑγιαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑγιαίνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ὑγιαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G5198 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • health idem, page 391.
  • sane idem, page 733.
  • sound idem, page 796.
  • well idem, page 973.