ὑπερμενής

Ancient Greek

Etymology

ὑπερ- (huper-) +‎ μένος (ménos) +‎ -ής (-ḗs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.per.me.nɛ̌ːs/ → /y.per.meˈnis/ → /i.per.meˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.per.me.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.per.meˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.per.meˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.per.meˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.per.meˈnis/

Adjective

ὑπερμενής • (hupermenḗs) m or f (neuter ὑπερμενές); third declension

1. (Epic) exalted, exceedingly mighty (epithet of Zeus)

Declension

Third declension of ὑπερμενής; ὑπερμενές (uncontracted, Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὑπερμενής hupermenḗs	ὑπερμενές hupermenés		ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée	ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée		ὑπερμενεῖς / ὑπερμενέες hupermeneîs / hupermenées	ὑπερμενέᾰ hupermenéa
Genitive		ὑπερμενέος / ὑπερμενεῦς hupermenéos / hupermeneûs	ὑπερμενέος / ὑπερμενεῦς hupermenéos / hupermeneûs		ὑπερμενοῖν hupermenoîn	ὑπερμενοῖν hupermenoîn		ὑπερμενέων hupermenéōn	ὑπερμενέων hupermenéōn
Dative		ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέῐ̈ hupermeneî / hupermenéï	ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέῐ̈ hupermeneî / hupermenéï		ὑπερμενοῖν hupermenoîn	ὑπερμενοῖν hupermenoîn		ὑπερμενέσῐ / ὑπερμενέσῐν hupermenési(n)	ὑπερμενέσῐ / ὑπερμενέσῐν hupermenési(n)
Accusative		ὑπερμενέᾰ hupermenéa	ὑπερμενές hupermenés		ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée	ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée		ὑπερμενέᾰς hupermenéas	ὑπερμενέᾰ hupermenéa
Vocative		ὑπερμενές hupermenés	ὑπερμενές hupermenés		ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée	ὑπερμενεῖ / ὑπερμενέε hupermeneî / hupermenée		ὑπερμενεῖς / ὑπερμενέες hupermeneîs / hupermenées	ὑπερμενέᾰ hupermenéa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὑπερμενέως hupermenéōs			ὑπερμενέστερος hupermenésteros			ὑπερμενέστᾰτος hupermenéstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ὑπερμενής”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑπερμενής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑπερμενής in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑπερμενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑπερμενής”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter