ὑποδέχομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• ὑποδέκομαι (hupodékomai) — Ionic

Etymology

ὑπο- (hupo-) +‎ δέχομαι (dékhomai)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.dé.kʰo.mai̯/ → /y.poˈðe.xo.mɛ/ → /i.poˈðe.xo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.dé.kʰo.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈde.kʰo.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈðe.xo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈðe.xo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈðe.xo.me/

Verb

ὑποδέχομαι • (hupodékhomai)

1. to receive (especially of a friendly, hospitable welcome)
2. to submit to, endure
3. to undertake, promise

Conjugation

   Present: ὑποδέχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑποδέχομαι	ὑποδέχῃ, ὑποδέχει	ὑποδέχεται	ὑποδέχεσθον	ὑποδέχεσθον	ὑποδεχόμεθᾰ	ὑποδέχεσθε	ὑποδέχονται
	subjunctive	ὑποδέχωμαι	ὑποδέχῃ	ὑποδέχηται	ὑποδέχησθον	ὑποδέχησθον	ὑποδεχώμεθᾰ	ὑποδέχησθε	ὑποδέχωνται
	optative	ὑποδεχοίμην	ὑποδέχοιο	ὑποδέχοιτο	ὑποδέχοισθον	ὑποδεχοίσθην	ὑποδεχοίμεθᾰ	ὑποδέχοισθε	ὑποδέχοιντο
	imperative		ὑποδέχου	ὑποδεχέσθω	ὑποδέχεσθον	ὑποδεχέσθων		ὑποδέχεσθε	ὑποδεχέσθων
						middle/passive
infinitive						ὑποδέχεσθαι
participle	m					ὑποδεχόμενος
	f					ὑποδεχομένη
	n					ὑποδεχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπεδεχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ὑπεδεχόμην	ὑπεδέχου	ὑπεδέχετο	ὑπεδέχεσθον	ὑπεδεχέσθην	ὑπεδεχόμεθᾰ	ὑπεδέχεσθε	ὑπεδέχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποδέξομαι, ὑποδεχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑποδέξομαι	ὑποδέξῃ, ὑποδέξει	ὑποδέξεται	ὑποδέξεσθον	ὑποδέξεσθον	ὑποδεξόμεθᾰ	ὑποδέξεσθε	ὑποδέξονται
	optative	ὑποδεξοίμην	ὑποδέξοιο	ὑποδέξοιτο	ὑποδέξοισθον	ὑποδεξοίσθην	ὑποδεξοίμεθᾰ	ὑποδέξοισθε	ὑποδέξοιντο
passive	indicative	ὑποδεχθήσομαι	ὑποδεχθήσῃ	ὑποδεχθήσεται	ὑποδεχθήσεσθον	ὑποδεχθήσεσθον	ὑποδεχθησόμεθᾰ	ὑποδεχθήσεσθε	ὑποδεχθήσονται
	optative	ὑποδεχθησοίμην	ὑποδεχθήσοιο	ὑποδεχθήσοιτο	ὑποδεχθήσοισθον	ὑποδεχθησοίσθην	ὑποδεχθησοίμεθᾰ	ὑποδεχθήσοισθε	ὑποδεχθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ὑποδέξεσθαι		ὑποδεχθήσεσθαι
participle	m				ὑποδεξόμενος		ὑποδεχθησόμενος
	f				ὑποδεξομένη		ὑποδεχθησομένη
	n				ὑποδεξόμενον		ὑποδεχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπεδεξᾰ́μην, ὑπεδέχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεδεξᾰ́μην	ὑπεδέξω	ὑπεδέξᾰτο	ὑπεδέξᾰσθον	ὑπεδεξᾰ́σθην	ὑπεδεξᾰ́μεθᾰ	ὑπεδέξᾰσθε	ὑπεδέξᾰντο
	subjunctive	ὑποδέξωμαι	ὑποδέξῃ	ὑποδέξηται	ὑποδέξησθον	ὑποδέξησθον	ὑποδεξώμεθᾰ	ὑποδέξησθε	ὑποδέξωνται
	optative	ὑποδεξαίμην	ὑποδέξαιο	ὑποδέξαιτο	ὑποδέξαισθον	ὑποδεξαίσθην	ὑποδεξαίμεθᾰ	ὑποδέξαισθε	ὑποδέξαιντο
	imperative		ὑπόδεξαι	ὑποδεξᾰ́σθω	ὑποδέξᾰσθον	ὑποδεξᾰ́σθων		ὑποδέξᾰσθε	ὑποδεξᾰ́σθων
passive	indicative	ὑπεδέχθην	ὑπεδέχθης	ὑπεδέχθη	ὑπεδέχθητον	ὑπεδεχθήτην	ὑπεδέχθημεν	ὑπεδέχθητε	ὑπεδέχθησᾰν
	subjunctive	ὑποδεχθῶ	ὑποδεχθῇς	ὑποδεχθῇ	ὑποδεχθῆτον	ὑποδεχθῆτον	ὑποδεχθῶμεν	ὑποδεχθῆτε	ὑποδεχθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποδεχθείην	ὑποδεχθείης	ὑποδεχθείη	ὑποδεχθεῖτον, ὑποδεχθείητον	ὑποδεχθείτην, ὑποδεχθειήτην	ὑποδεχθεῖμεν, ὑποδεχθείημεν	ὑποδεχθεῖτε, ὑποδεχθείητε	ὑποδεχθεῖεν, ὑποδεχθείησᾰν
	imperative		ὑποδέχθητῐ	ὑποδεχθήτω	ὑποδέχθητον	ὑποδεχθήτων		ὑποδέχθητε	ὑποδεχθέντων
					middle		passive
infinitive					ὑποδέξᾰσθαι		ὑποδεχθῆναι
participle	m				ὑποδεξᾰ́μενος		ὑποδεχθείς
	f				ὑποδεξᾰμένη		ὑποδεχθεῖσᾰ
	n				ὑποδεξᾰ́μενον		ὑποδεχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Aorist: ὑπεδέγμην (Epic)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὑπεδέγμην	ὑπέδεξο	ὑπέδεκτο	ὑπέδεχθον	ὑπεδέχθην	ὑπεδέγμεθᾰ	ὑπέδεχθε	ὑπεδέχᾰτο
	subjunctive	—	—	—	—	—	—	—	—
	optative	—	—	—	—	—	—	—	—
	imperative		ὑπέδεξο	ὑπεδέχθω	ὑπέδεχθον	ὑπεδέχθων		ὑπέδεχθε	ὑπεδέχθων
		infinitive				participle
middle		ὑπεδέχθαι				ὑπεδεγμένος, ὑπεδεγμένη, ὑπεδεγμένον

Derived terms

• ὑποδοχή (hupodokhḗ)

Descendants

• → Greek: υποδέχομαι (ypodéchomai) (learned)

Further reading

• “ὑποδέχομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑποδέχομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑποδέχομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑποδέχομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G5264 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accept idem, page 5.
  • ear idem, page 258.
  • engage idem, page 274.
  • entertain idem, page 277.
  • guarantee idem, page 376.
  • harbour idem, page 385.
  • hospitality idem, page 407.
  • promise idem, page 653.
  • receive idem, page 678.
  • treat idem, page 892.
  • undertake idem, page 914.
  • welcome idem, page 973.