Atticitus
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek Ἀττίκιτος (Attíkitos).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /atˈti.ki.tus/, [ät̪ˈt̪ɪkɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /atˈti.t͡ʃi.tus/, [ät̪ˈt̪iːt͡ʃit̪us]
Proper noun edit
Atticitus m sg (genitive Atticitī); second declension
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Atticitus |
Genitive | Atticitī |
Dative | Atticitō |
Accusative | Atticitum |
Ablative | Atticitō |
Vocative | Atticite |
References edit
- “Atticitus”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly