Bormanum
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek Βόρμανον (Bórmanon).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /borˈmaː.num/, [bɔrˈmäːnʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /borˈma.num/, [borˈmäːnum]
Proper noun edit
Bormānum n sg (genitive Bormānī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter), with locative, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Bormānum |
Genitive | Bormānī |
Dative | Bormānō |
Accusative | Bormānum |
Ablative | Bormānō |
Vocative | Bormānum |
Locative | Bormānī |
References edit
- “Bormanum”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly