Britannus
Latin edit
Etymology edit
See Britannia.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /briˈtan.nus/, [brɪˈt̪änːʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /briˈtan.nus/, [briˈt̪änːus]
Adjective edit
Britannus (feminine Britanna, neuter Britannum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Britannus | Britanna | Britannum | Britannī | Britannae | Britanna | |
Genitive | Britannī | Britannae | Britannī | Britannōrum | Britannārum | Britannōrum | |
Dative | Britannō | Britannō | Britannīs | ||||
Accusative | Britannum | Britannam | Britannum | Britannōs | Britannās | Britanna | |
Ablative | Britannō | Britannā | Britannō | Britannīs | |||
Vocative | Britanne | Britanna | Britannum | Britannī | Britannae | Britanna |
Noun edit
Britannus m sg (genitive Britannī); second declension
- a Briton
- (Medieval Latin) a Breton
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | Britannus | Britannī |
Genitive | Britannī | Britannōrum |
Dative | Britannō | Britannīs |
Accusative | Britannum | Britannōs |
Ablative | Britannō | Britannīs |
Vocative | Britanne | Britannī |