Bucinna
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Βούκιννα (Boúkinna).
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /buːˈkin.na/, [buːˈkɪnːä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /buˈt͡ʃin.na/, [buˈt͡ʃinːä]
Proper noun edit
Būcinna f sg (genitive Būcinnae); first declension
Declension edit
First-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Būcinna |
Genitive | Būcinnae |
Dative | Būcinnae |
Accusative | Būcinnam |
Ablative | Būcinnā |
Vocative | Būcinna |
References edit
- “Bucinna”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “Aegates”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly