1988, Fredericus Jacobus Wilhelmus van Kan, Sleutels tot de macht: de ontwikkeling van het Leidse patriciaat tot 1420, page 76:
Al op een vroeg moment was in Leiden sprake van lakenhandel en -nijverheid. Dit valt af te leiden uit het feit dat de burggraaf hier vanouds de ellemaat bezat en uit de vondst van Leidse lakenloodjes in een Amsterdamse opgravingslaag van het laatste kwart van de dertiende eeuw90 (zie afb. 10 op pag. 74).
1991, J. H. F. Bloemers, T. van Dorp, Pre- & protohistorie van de Lage Landen, page 385:
Dat het gaat om een stedelijk ambacht blijkt uit de vondst van zogenaamde lakenloden en staalloden, die aan het weefsel werden gehecht als kwaliteitsmerk voor respectievelijk het weefsel en de geverfde kleur, en waarop stadswapens de plaats van vervaardiging aangeven. In Amsterdam is een Leids lakenlood uit de 13de eeuw gevonden.
1996, Geschiedenis van Dordrecht tot 1572, page 41:
Lakenlood waarop dezelfde toren en stadsmuur staan afgebeeld als op het stadszegel. Het handje, rechts van het stadswapen verwijst naar Antwerpen, vermoedelijk de plaats van herkomst van de lakenreder.
1999, Jaap Jacobs, Een zegenrijk gewest: Nieuw-Nederland in de zeventiende eeuw, page 219:
Lakenloodjes die bij opgravingen zijn gevonden tonen aan dat de kwaliteit van de lakens die de Indianen verkregen hoog was.313
2001, Barbara Baert, Veerle Fraeters, Aan de vruchten kent men de boom: de boom in tekst en beeld in de middeleeuwse Nederlanden, page 156:
Al in 1371 was in Den Bosch het zegelen van laken een bestaande praktijk. [...] De bestaande lakenloden toonden ongetwijfeld al de bosboom als verwijzing naar de hertogsstad, dus dat hoefde niet meer te worden beschreven.
2002, Thimo de Nijs, Eelco Beukers, Geschiedenis van Holland, 1572 tot 1795, Deel 2, page 152:
Net als bij de haringvisserij was de productie aan allerlei regels onderworpen en werd alleen na strenge keuring een keurmerk, een lakenloodje met het stadswapen erop, afgegeven. De afnemers waren dus zeker van een kwaliteitsproduct als ze echte Leidse saaien kochten of een ander product van de Leidse nijverheid.
2007, H.L. Janssen, Jaarboek voor Middeleeuwse Geschiedenis 10; 's-Hertogenbosch, een novum oppidum in de Meijerij ca. 1200-1350, page 108:
Direct bewijs uit archeologische bronnen voor de lakenproductie is alleen bekend uit de veertiende en vijftiende eeuw, uit welke tijd in het Bossche archeologische materiaal een groot aantal lakenloden bekend is van laken, geproduceerd in 's-Hertogenbosch.65 In deze periode werd dit textiel op grote schaal verhandeld naar het Baltische gebied. Dit is aangetoond door de vondst van lakenloden uit 's-Hertogenbosch in Denemarken en Zuid-Zweden.66
2009, Jerzy Gawronski, Amsterdam, een maritieme Stad?, page 24:
Met deze tang werden de stedelijk wolproducten voorzien van een kwaliteitsmerk in de vorm van lakenloodjes, zoiets als wat vroeger in de GEB meterkastjes zat of aan de rookworst. De ene kant van de loodjes was gestempeld met het stadswapen en de andere met een symbool dat van doen had met de lakenindustrie.
2012, Simone van der Vlugt, Rode sneeuw in december, chapter 7:
Geen el laken gaat de deur uit zonder lakenloodje, het keurmerk van het hoog aangeschreven Leidse laken.
2012, Ron Emmerik, Kwaliteits-Management, page 120:
Eind 2004 en begin 2005 is aan de oude Turfmarkt 129-139, een archeologisch waardevol gebied van de oude binnenstad van Amsterdam, onderzoek verricht en werd een lakenloodje gevonden: een garantiebewijs voor de kwaliteit van verhandeld textiel. Dit exemplaar is een 15e-eeuws lakenloodje met daarin het wapen van Amsterdam en een schip gestempeld.
