Constantius
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /konˈstan.ti.us/, [kõːˈs̠t̪än̪t̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈstan.t͡si.us/, [konˈst̪änt̪͡s̪ius]
Proper noun edit
Cōnstantius m sg (genitive Cōnstantiī or Cōnstantī); second declension
- A Roman Emperor, Constantius
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Cōnstantius |
Genitive | Cōnstantiī Cōnstantī1 |
Dative | Cōnstantiō |
Accusative | Cōnstantium |
Ablative | Cōnstantiō |
Vocative | Cōnstantī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants edit
- → Italian: Costanzio