See also: keng, kēng, kẻng, kèng, kéng, kěng, and keng'

Luxembourgish edit

Etymology edit

From Old High German kīmo, from Proto-Germanic *kīmô. Cognate with German Keim, Dutch kiem.

Pronunciation edit

Noun edit

Kéng f (plural Kéngen)

  1. sprout, germ

Related terms edit