Parparus
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Πάρπαρος (Párparos).
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈpar.pa.rus/, [ˈpärpärʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpar.pa.rus/, [ˈpärpärus]
Proper noun edit
Parparus m sg (genitive Parparī); second declension
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Parparus |
Genitive | Parparī |
Dative | Parparō |
Accusative | Parparum |
Ablative | Parparō |
Vocative | Parpare |
References edit
- Parparus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.