Reconstruction:Proto-Slavic/golvačь
Proto-Slavic edit
Etymology edit
Literally "headed". From *golva (“head”) + *-ačь
Noun edit
*golvačь m
- big-headed man/animal
- intelligent man (Polish)
- stubborn man (South and West Slavic)
Inflection edit
Declension of *golvačь (soft o-stem)
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | *golvačь | *golvača | *golvači |
genitive | *golvača | *golvaču | *golvačь |
dative | *golvaču | *golvačema | *golvačemъ |
accusative | *golvačь | *golvača | *golvačę̇ |
instrumental | *golvačьmь, *golvačemь* | *golvačema | *golvači |
locative | *golvači | *golvaču | *golvačixъ |
vocative | *golvaču | *golvača | *golvači |
* -ьmь in North Slavic, -emь in South Slavic.
Related terms edit
- *golvatъ (“big-headed; intelligent (East Slavic); stubborn (West Slavic)”)
Descendants edit
- East Slavic:
- South Slavic:
- West Slavic:
References edit
- Chernykh, P. Ja. (1993) “голова”, in Историко-этимологический словарь русского языка [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), 3rd edition, volumes 1 (а – пантомима), Moscow: Russian Lang., →ISBN, page 200
- Trubachyov, Oleg, editor (1980), “*golvačь”, in Этимологический словарь славянских языков [Etymological dictionary of Slavic languages] (in Russian), numbers 7 (*golvačь – *gyžati), Moscow: Nauka, page 7