Reconstruction:Proto-West Germanic/bruttjō
Proto-West Germanic edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *brutjô, from *brutōną (“to break, divide”) (whence Old Norse brytja (“to chop”), and Old English bryttian (“to divide into pieces”)) + *-jô. Equivalent to *brutōn (“to divide”) + *-jō. Cognate with Old Norse bryti (“steward, bailiff”).
Noun edit
*bruttjō m[1]
Inflection edit
Masculine an-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *bruttjō | |
Genitive | *bruttjini, *bruttjan | |
Singular | Plural | |
Nominative | *bruttjō | *bruttjan |
Accusative | *bruttjan | *bruttjan |
Genitive | *bruttjini, *bruttjan | *bruttjanō |
Dative | *bruttjini, *bruttjan | *bruttjum |
Instrumental | *bruttjini, *bruttjan | *bruttjum |
Descendants edit
- Old English: brytta
References edit
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 223: “PWGmc *brutʲtʲō”