User:BigDom/test

pl-conj-ap-ić

Conjugation of polubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		polubić
future tense	1st	polubię			polubimy
	2nd	polubisz			polubicie
	3rd	polubi			polubią
	impersonal	polubi się
past tense	1st	polubiłem, -(e)m polubił	polubiłam, -(e)m polubiła	polubiłom, -(e)m polubiło	polubiliśmy, -(e)śmy polubili	polubiłyśmy, -(e)śmy polubiły
	2nd	polubiłeś, -(e)ś polubił	polubiłaś, -(e)ś polubiła	polubiłoś, -(e)ś polubiło	polubiliście, -(e)ście polubili	polubiłyście, -(e)ście polubiły
	3rd	polubił	polubiła	polubiło	polubili	polubiły
	impersonal	polubiono
conditional	1st	polubiłbym, bym polubił	polubiłabym, bym polubiła	polubiłobym, bym polubiło	polubilibyśmy, byśmy polubili	polubiłybyśmy, byśmy polubiły
	2nd	polubiłbyś, byś polubił	polubiłabyś, byś polubiła	polubiłobyś, byś polubiło	polubilibyście, byście polubili	polubiłybyście, byście polubiły
	3rd	polubiłby, by polubił	polubiłaby, by polubiła	polubiłoby, by polubiło	polubiliby, by polubili	polubiłyby, by polubiły
	impersonal	polubiono by
imperative	1st	niech polubię			polubmy
	2nd	polub			polubcie
	3rd	niech polubi			niech polubią
passive adjectival participle		polubiony	polubiona	polubione	polubieni	polubione
anterior adverbial participle		polubiwszy
verbal noun		polubienie

Conjugation of stracić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		stracić
future tense	1st	stracę			stracimy
	2nd	stracisz			stracicie
	3rd	straci			stracą
	impersonal	straci się
past tense	1st	straciłem, -(e)m stracił	straciłam, -(e)m straciła	straciłom, -(e)m straciło	straciliśmy, -(e)śmy stracili	straciłyśmy, -(e)śmy straciły
	2nd	straciłeś, -(e)ś stracił	straciłaś, -(e)ś straciła	straciłoś, -(e)ś straciło	straciliście, -(e)ście stracili	straciłyście, -(e)ście straciły
	3rd	stracił	straciła	straciło	stracili	straciły
	impersonal	stracono
conditional	1st	straciłbym, bym stracił	straciłabym, bym straciła	straciłobym, bym straciło	stracilibyśmy, byśmy stracili	straciłybyśmy, byśmy straciły
	2nd	straciłbyś, byś stracił	straciłabyś, byś straciła	straciłobyś, byś straciło	stracilibyście, byście stracili	straciłybyście, byście straciły
	3rd	straciłby, by stracił	straciłaby, by straciła	straciłoby, by straciło	straciliby, by stracili	straciłyby, by straciły
	impersonal	stracono by
imperative	1st	niech stracę			straćmy
	2nd	strać			straćcie
	3rd	niech straci			niech stracą
passive adjectival participle		stracony	stracona	stracone	straceni	stracone
anterior adverbial participle		straciwszy
verbal noun		stracenie

Conjugation of ogolić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ogolić
future tense	1st	ogolę			ogolimy
	2nd	ogolisz			ogolicie
	3rd	ogoli			ogolą
	impersonal	ogoli się
past tense	1st	ogoliłem, -(e)m ogolił	ogoliłam, -(e)m ogoliła	ogoliłom, -(e)m ogoliło	ogoliliśmy, -(e)śmy ogolili	ogoliłyśmy, -(e)śmy ogoliły
	2nd	ogoliłeś, -(e)ś ogolił	ogoliłaś, -(e)ś ogoliła	ogoliłoś, -(e)ś ogoliło	ogoliliście, -(e)ście ogolili	ogoliłyście, -(e)ście ogoliły
	3rd	ogolił	ogoliła	ogoliło	ogolili	ogoliły
	impersonal	ogolono
conditional	1st	ogoliłbym, bym ogolił	ogoliłabym, bym ogoliła	ogoliłobym, bym ogoliło	ogolilibyśmy, byśmy ogolili	ogoliłybyśmy, byśmy ogoliły
	2nd	ogoliłbyś, byś ogolił	ogoliłabyś, byś ogoliła	ogoliłobyś, byś ogoliło	ogolilibyście, byście ogolili	ogoliłybyście, byście ogoliły
	3rd	ogoliłby, by ogolił	ogoliłaby, by ogoliła	ogoliłoby, by ogoliło	ogoliliby, by ogolili	ogoliłyby, by ogoliły
	impersonal	ogolono by
imperative	1st	niech ogolę			ogolmy
	2nd	ogol			ogolcie
	3rd	niech ogoli			niech ogolą
passive adjectival participle		ogolony	ogolona	ogolone	ogoleni	ogolone
anterior adverbial participle		ogoliwszy
verbal noun		ogolenie

Conjugation of dogodzić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dogodzić
future tense	1st	dogodzę			dogodzimy
	2nd	dogodzisz			dogodzicie
	3rd	dogodzi			dogodzą
	impersonal	dogodzi się
past tense	1st	dogodziłem, -(e)m dogodził	dogodziłam, -(e)m dogodziła	dogodziłom, -(e)m dogodziło	dogodziliśmy, -(e)śmy dogodzili	dogodziłyśmy, -(e)śmy dogodziły
	2nd	dogodziłeś, -(e)ś dogodził	dogodziłaś, -(e)ś dogodziła	dogodziłoś, -(e)ś dogodziło	dogodziliście, -(e)ście dogodzili	dogodziłyście, -(e)ście dogodziły
	3rd	dogodził	dogodziła	dogodziło	dogodzili	dogodziły
	impersonal	dogodzono
conditional	1st	dogodziłbym, bym dogodził	dogodziłabym, bym dogodziła	dogodziłobym, bym dogodziło	dogodzilibyśmy, byśmy dogodzili	dogodziłybyśmy, byśmy dogodziły
	2nd	dogodziłbyś, byś dogodził	dogodziłabyś, byś dogodziła	dogodziłobyś, byś dogodziło	dogodzilibyście, byście dogodzili	dogodziłybyście, byście dogodziły
	3rd	dogodziłby, by dogodził	dogodziłaby, by dogodziła	dogodziłoby, by dogodziło	dogodziliby, by dogodzili	dogodziłyby, by dogodziły
	impersonal	dogodzono by
imperative	1st	niech dogodzę			dogódźmy
	2nd	dogódź			dogódźcie
	3rd	niech dogodzi			niech dogodzą
passive adjectival participle		dogodzony	dogodzona	dogodzone	dogodzeni	dogodzone
anterior adverbial participle		dogodziwszy
verbal noun		dogodzenie

Conjugation of wyjeździć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyjeździć
future tense	1st	wyjeżdżę			wyjeździmy
	2nd	wyjeździsz			wyjeździcie
	3rd	wyjeździ			wyjeżdżą
	impersonal	wyjeździ się
past tense	1st	wyjeździłem, -(e)m wyjeździł	wyjeździłam, -(e)m wyjeździła	wyjeździłom, -(e)m wyjeździło	wyjeździliśmy, -(e)śmy wyjeździli	wyjeździłyśmy, -(e)śmy wyjeździły
	2nd	wyjeździłeś, -(e)ś wyjeździł	wyjeździłaś, -(e)ś wyjeździła	wyjeździłoś, -(e)ś wyjeździło	wyjeździliście, -(e)ście wyjeździli	wyjeździłyście, -(e)ście wyjeździły
	3rd	wyjeździł	wyjeździła	wyjeździło	wyjeździli	wyjeździły
	impersonal	wyjeżdżono
conditional	1st	wyjeździłbym, bym wyjeździł	wyjeździłabym, bym wyjeździła	wyjeździłobym, bym wyjeździło	wyjeździlibyśmy, byśmy wyjeździli	wyjeździłybyśmy, byśmy wyjeździły
	2nd	wyjeździłbyś, byś wyjeździł	wyjeździłabyś, byś wyjeździła	wyjeździłobyś, byś wyjeździło	wyjeździlibyście, byście wyjeździli	wyjeździłybyście, byście wyjeździły
	3rd	wyjeździłby, by wyjeździł	wyjeździłaby, by wyjeździła	wyjeździłoby, by wyjeździło	wyjeździliby, by wyjeździli	wyjeździłyby, by wyjeździły
	impersonal	wyjeżdżono by
imperative	1st	niech wyjeżdżę			wyjeźdźmy
	2nd	wyjeźdź			wyjeźdźcie
	3rd	niech wyjeździ			niech wyjeżdżą
passive adjectival participle		wyjeżdżony	wyjeżdżona	wyjeżdżone	wyjeżdżeni	wyjeżdżone
anterior adverbial participle		wyjeździwszy
verbal noun		wyjeżdżenie

Conjugation of zgasić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zgasić
future tense	1st	zgaszę			zgasimy
	2nd	zgasisz			zgasicie
	3rd	zgasi			zgaszą
	impersonal	zgasi się
past tense	1st	zgasiłem, -(e)m zgasił	zgasiłam, -(e)m zgasiła	zgasiłom, -(e)m zgasiło	zgasiliśmy, -(e)śmy zgasili	zgasiłyśmy, -(e)śmy zgasiły
	2nd	zgasiłeś, -(e)ś zgasił	zgasiłaś, -(e)ś zgasiła	zgasiłoś, -(e)ś zgasiło	zgasiliście, -(e)ście zgasili	zgasiłyście, -(e)ście zgasiły
	3rd	zgasił	zgasiła	zgasiło	zgasili	zgasiły
	impersonal	zgaszono
conditional	1st	zgasiłbym, bym zgasił	zgasiłabym, bym zgasiła	zgasiłobym, bym zgasiło	zgasilibyśmy, byśmy zgasili	zgasiłybyśmy, byśmy zgasiły
	2nd	zgasiłbyś, byś zgasił	zgasiłabyś, byś zgasiła	zgasiłobyś, byś zgasiło	zgasilibyście, byście zgasili	zgasiłybyście, byście zgasiły
	3rd	zgasiłby, by zgasił	zgasiłaby, by zgasiła	zgasiłoby, by zgasiło	zgasiliby, by zgasili	zgasiłyby, by zgasiły
	impersonal	zgaszono by
imperative	1st	niech zgaszę			zgaśmy
	2nd	zgaś			zgaście
	3rd	niech zgasi			niech zgaszą
passive adjectival participle		zgaszony	zgaszona	zgaszone	zgaszeni	zgaszone
anterior adverbial participle		zgasiwszy
verbal noun		zgaszenie

Conjugation of zakazić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakazić
future tense	1st	zakażę			zakazimy
	2nd	zakazisz			zakazicie
	3rd	zakazi			zakażą
	impersonal	zakazi się
past tense	1st	zakaziłem, -(e)m zakaził	zakaziłam, -(e)m zakaziła	zakaziłom, -(e)m zakaziło	zakaziliśmy, -(e)śmy zakazili	zakaziłyśmy, -(e)śmy zakaziły
	2nd	zakaziłeś, -(e)ś zakaził	zakaziłaś, -(e)ś zakaziła	zakaziłoś, -(e)ś zakaziło	zakaziliście, -(e)ście zakazili	zakaziłyście, -(e)ście zakaziły
	3rd	zakaził	zakaziła	zakaziło	zakazili	zakaziły
	impersonal	zakażono
conditional	1st	zakaziłbym, bym zakaził	zakaziłabym, bym zakaziła	zakaziłobym, bym zakaziło	zakazilibyśmy, byśmy zakazili	zakaziłybyśmy, byśmy zakaziły
	2nd	zakaziłbyś, byś zakaził	zakaziłabyś, byś zakaziła	zakaziłobyś, byś zakaziło	zakazilibyście, byście zakazili	zakaziłybyście, byście zakaziły
	3rd	zakaziłby, by zakaził	zakaziłaby, by zakaziła	zakaziłoby, by zakaziło	zakaziliby, by zakazili	zakaziłyby, by zakaziły
	impersonal	zakażono by
imperative	1st	niech zakażę			zakaźmy
	2nd	zakaź			zakaźcie
	3rd	niech zakazi			niech zakażą
passive adjectival participle		zakażony	zakażona	zakażone	zakażeni	zakażone
anterior adverbial participle		zakaziwszy
verbal noun		zakażenie

pl-conj-ai-ić

Conjugation of potrafić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		potrafić
present tense	1st	potrafię			potrafimy
	2nd	potrafisz			potraficie
	3rd	potrafi			potrafią
	impersonal	potrafi się
past tense	1st	potrafiłem, -(e)m potrafił	potrafiłam, -(e)m potrafiła	potrafiłom, -(e)m potrafiło	potrafiliśmy, -(e)śmy potrafili	potrafiłyśmy, -(e)śmy potrafiły
	2nd	potrafiłeś, -(e)ś potrafił	potrafiłaś, -(e)ś potrafiła	potrafiłoś, -(e)ś potrafiło	potrafiliście, -(e)ście potrafili	potrafiłyście, -(e)ście potrafiły
	3rd	potrafił	potrafiła	potrafiło	potrafili	potrafiły
	impersonal	potrafiono
future tense	1st	będę potrafił, będę potrafić	będę potrafiła, będę potrafić	będę potrafiło, będę potrafić	będziemy potrafili, będziemy potrafić	będziemy potrafiły, będziemy potrafić
	2nd	będziesz potrafił, będziesz potrafić	będziesz potrafiła, będziesz potrafić	będziesz potrafiło, będziesz potrafić	będziecie potrafili, będziecie potrafić	będziecie potrafiły, będziecie potrafić
	3rd	będzie potrafił, będzie potrafić	będzie potrafiła, będzie potrafić	będzie potrafiło, będzie potrafić	będą potrafili, będą potrafić	będą potrafiły, będą potrafić
	impersonal	będzie potrafić się
conditional	1st	potrafiłbym, bym potrafił	potrafiłabym, bym potrafiła	potrafiłobym, bym potrafiło	potrafilibyśmy, byśmy potrafili	potrafiłybyśmy, byśmy potrafiły
	2nd	potrafiłbyś, byś potrafił	potrafiłabyś, byś potrafiła	potrafiłobyś, byś potrafiło	potrafilibyście, byście potrafili	potrafiłybyście, byście potrafiły
	3rd	potrafiłby, by potrafił	potrafiłaby, by potrafiła	potrafiłoby, by potrafiło	potrafiliby, by potrafili	potrafiłyby, by potrafiły
	impersonal	potrafiono by
imperative	1st	niech potrafię			potrafmy
	2nd	potraf			potrafcie
	3rd	niech potrafi			niech potrafią
active adjectival participle		potrafiący	potrafiąca	potrafiące	potrafiący	potrafiące
contemporary adverbial participle		potrafiąc
verbal noun		potrafienie

Conjugation of wodzić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wodzić
present tense	1st	wodzę			wodzimy
	2nd	wodzisz			wodzicie
	3rd	wodzi			wodzą
	impersonal	wodzi się
past tense	1st	wodziłem, -(e)m wodził	wodziłam, -(e)m wodziła	wodziłom, -(e)m wodziło	wodziliśmy, -(e)śmy wodzili	wodziłyśmy, -(e)śmy wodziły
	2nd	wodziłeś, -(e)ś wodził	wodziłaś, -(e)ś wodziła	wodziłoś, -(e)ś wodziło	wodziliście, -(e)ście wodzili	wodziłyście, -(e)ście wodziły
	3rd	wodził	wodziła	wodziło	wodzili	wodziły
	impersonal	wodzono
future tense	1st	będę wodził, będę wodzić	będę wodziła, będę wodzić	będę wodziło, będę wodzić	będziemy wodzili, będziemy wodzić	będziemy wodziły, będziemy wodzić
	2nd	będziesz wodził, będziesz wodzić	będziesz wodziła, będziesz wodzić	będziesz wodziło, będziesz wodzić	będziecie wodzili, będziecie wodzić	będziecie wodziły, będziecie wodzić
	3rd	będzie wodził, będzie wodzić	będzie wodziła, będzie wodzić	będzie wodziło, będzie wodzić	będą wodzili, będą wodzić	będą wodziły, będą wodzić
	impersonal	będzie wodzić się
conditional	1st	wodziłbym, bym wodził	wodziłabym, bym wodziła	wodziłobym, bym wodziło	wodzilibyśmy, byśmy wodzili	wodziłybyśmy, byśmy wodziły
	2nd	wodziłbyś, byś wodził	wodziłabyś, byś wodziła	wodziłobyś, byś wodziło	wodzilibyście, byście wodzili	wodziłybyście, byście wodziły
	3rd	wodziłby, by wodził	wodziłaby, by wodziła	wodziłoby, by wodziło	wodziliby, by wodzili	wodziłyby, by wodziły
	impersonal	wodzono by
imperative	1st	niech wodzę			wódźmy
	2nd	wódź			wódźcie
	3rd	niech wodzi			niech wodzą
active adjectival participle		wodzący	wodząca	wodzące	wodzący	wodzące
passive adjectival participle		wodzony	wodzona	wodzone	wodzeni	wodzone
contemporary adverbial participle		wodząc
verbal noun		wodzenie

is-conj-s3

is-conj-s3

bresta (type a1)

bresta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að bresta
supine (sagnbót)		brostið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brestandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brest	við brestum	present (nútíð)	ég bresti	við brestum
	þú brestur	þið brestið		þú brestir	þið brestið
	hann, hún, það brestur	þeir, þær, þau bresta		hann, hún, það bresti	þeir, þær, þau bresti
past (þátíð)	ég brast	við brustum	past (þátíð)	ég brysti	við brystum
	þú brast	þið brustuð		þú brystir	þið brystuð
	hann, hún, það brast	þeir, þær, þau brustu		hann, hún, það brysti	þeir, þær, þau brystu
imperative (boðháttur)	brest (þú)	brestið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brestu	brestiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brestast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að brestast
supine (sagnbót)		brostist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brestandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brest	við brestumst	present (nútíð)	ég brestist	við brestumst
	þú brest	þið brestist		þú brestist	þið brestist
	hann, hún, það brest	þeir, þær, þau brestast		hann, hún, það brestist	þeir, þær, þau brestist
past (þátíð)	ég brast	við brustumst	past (þátíð)	ég brystist	við brystumst
	þú brast	þið brustust		þú brystist	þið brystust
	hann, hún, það brast	þeir, þær, þau brustust		hann, hún, það brystist	þeir, þær, þau brystust
imperative (boðháttur)	brest (þú)	brestist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brestu	brestisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brostinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brostinn	brostin	brostið		brostnir	brostnar	brostin
accusative (þolfall)	brostinn	brostna	brostið		brostna	brostnar	brostin
dative (þágufall)	brostnum	brostinni	brostnu		brostnum	brostnum	brostnum
genitive (eignarfall)	brostins	brostinnar	brostins		brostinna	brostinna	brostinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brostni	brostna	brostna		brostnu	brostnu	brostnu
accusative (þolfall)	brostna	brostnu	brostna		brostnu	brostnu	brostnu
dative (þágufall)	brostna	brostnu	brostna		brostnu	brostnu	brostnu
genitive (eignarfall)	brostna	brostnu	brostna		brostnu	brostnu	brostnu

verða (type a2)

verða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að verða
supine (sagnbót)		orðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		verðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég verð	við verðum	present (nútíð)	ég verði	við verðum
	þú verður	þið verðið		þú verðir	þið verðið
	hann, hún, það verður	þeir, þær, þau verða		hann, hún, það verði	þeir, þær, þau verði
past (þátíð)	ég varð	við urðum	past (þátíð)	ég yrði	við yrðum
	þú varðst	þið urðuð		þú yrðir	þið yrðuð
	hann, hún, það varð	þeir, þær, þau urðu		hann, hún, það yrði	þeir, þær, þau yrðu
imperative (boðháttur)	verð (þú)	verðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vertu	verðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

verðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að verðast
supine (sagnbót)		orðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		verðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég verðst	við verðumst	present (nútíð)	ég verðist	við verðumst
	þú verðst	þið verðist		þú verðist	þið verðist
	hann, hún, það verðst	þeir, þær, þau verðast		hann, hún, það verðist	þeir, þær, þau verðist
past (þátíð)	ég varðst	við urðumst	past (þátíð)	ég yrðist	við yrðumst
	þú varðst	þið urðust		þú yrðist	þið yrðust
	hann, hún, það varðst	þeir, þær, þau urðust		hann, hún, það yrðist	þeir, þær, þau yrðust
imperative (boðháttur)	verðst (þú)	verðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	verðstu	verðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

orðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðinn	orðin	orðið		orðnir	orðnar	orðin
accusative (þolfall)	orðinn	orðna	orðið		orðna	orðnar	orðin
dative (þágufall)	orðnum	orðinni	orðnu		orðnum	orðnum	orðnum
genitive (eignarfall)	orðins	orðinnar	orðins		orðinna	orðinna	orðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðni	orðna	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
accusative (þolfall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
dative (þágufall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
genitive (eignarfall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu

spinna (type b1)

spinna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spinna
supine (sagnbót)		spunnið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spinnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spinn	við spinnum	present (nútíð)	ég spinni	við spinnum
	þú spinnur	þið spinnið		þú spinnir	þið spinnið
	hann, hún, það spinnur	þeir, þær, þau spinna		hann, hún, það spinni	þeir, þær, þau spinni
past (þátíð)	ég spann	við spunnum	past (þátíð)	ég spynni	við spynnum
	þú spannst	þið spunnuð		þú spynnir	þið spynnuð
	hann, hún, það spann	þeir, þær, þau spunnu		hann, hún, það spynni	þeir, þær, þau spynnu
imperative (boðháttur)	spinn (þú)	spinnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spinndu	spinniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spinnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að spinnast
supine (sagnbót)		spunnist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		spinnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spinnst	við spinnumst	present (nútíð)	ég spinnist	við spinnumst
	þú spinnst	þið spinnist		þú spinnist	þið spinnist
	hann, hún, það spinnst	þeir, þær, þau spinnast		hann, hún, það spinnist	þeir, þær, þau spinnist
past (þátíð)	ég spannst	við spunnumst	past (þátíð)	ég spynnist	við spynnumst
	þú spannst	þið spunnust		þú spynnist	þið spynnust
	hann, hún, það spannst	þeir, þær, þau spunnust		hann, hún, það spynnist	þeir, þær, þau spynnust
imperative (boðháttur)	spinnst (þú)	spinnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	spinnstu	spinnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

spunninn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spunninn	spunnin	spunnið		spunnir	spunnar	spunnin
accusative (þolfall)	spunninn	spunna	spunnið		spunna	spunnar	spunnin
dative (þágufall)	spunnum	spunninni	spunnu		spunnum	spunnum	spunnum
genitive (eignarfall)	spunnins	spunninnar	spunnins		spunninna	spunninna	spunninna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	spunni	spunna	spunna		spunnu	spunnu	spunnu
accusative (þolfall)	spunna	spunnu	spunna		spunnu	spunnu	spunnu
dative (þágufall)	spunna	spunnu	spunna		spunnu	spunnu	spunnu
genitive (eignarfall)	spunna	spunnu	spunna		spunnu	spunnu	spunnu

finna (type b2) NEEDS WORK!

finna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að finna
supine (sagnbót)		fundið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		finnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég finn	við finnum	present (nútíð)	ég finni	við finnum
	þú finnur	þið finnið		þú finnir	þið finnið
	hann, hún, það finnur	þeir, þær, þau finna		hann, hún, það finni	þeir, þær, þau finni
past (þátíð)	ég fann	við fundum	past (þátíð)	ég fyndi	við fyndum
	þú fannst	þið funduð		þú fyndir	þið fynduð
	hann, hún, það fann	þeir, þær, þau fundu		hann, hún, það fyndi	þeir, þær, þau fyndu
imperative (boðháttur)	finn (þú)	finnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	finndu	finniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

finnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að finnast
supine (sagnbót)		fundist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		finnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég finnst	við finnumst	present (nútíð)	ég finnist	við finnumst
	þú finnst	þið finnist		þú finnist	þið finnist
	hann, hún, það finnst	þeir, þær, þau finnast		hann, hún, það finnist	þeir, þær, þau finnist
past (þátíð)	ég fannst	við fundumst	past (þátíð)	ég fyndist	við fyndumst
	þú fannst	þið fundust		þú fyndist	þið fyndust
	hann, hún, það fannst	þeir, þær, þau fundust		hann, hún, það fyndist	þeir, þær, þau fyndust
imperative (boðháttur)	finnst (þú)	finnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	finnstu	finnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fundinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fundinn	fundin	fundið		fundnir	fundnar	fundin
accusative (þolfall)	fundinn	fundna	fundið		fundna	fundnar	fundin
dative (þágufall)	fundnum	fundinni	fundnu		fundnum	fundnum	fundnum
genitive (eignarfall)	fundins	fundinnar	fundins		fundinna	fundinna	fundinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fundni	fundna	fundna		fundnu	fundnu	fundnu
accusative (þolfall)	fundna	fundnu	fundna		fundnu	fundnu	fundnu
dative (þágufall)	fundna	fundnu	fundna		fundnu	fundnu	fundnu
genitive (eignarfall)	fundna	fundnu	fundna		fundnu	fundnu	fundnu

vinna (type b3)

vinna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vinna
supine (sagnbót)		unnið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vinnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vinn	við vinnum	present (nútíð)	ég vinni	við vinnum
	þú vinnur	þið vinnið		þú vinnir	þið vinnið
	hann, hún, það vinnur	þeir, þær, þau vinna		hann, hún, það vinni	þeir, þær, þau vinni
past (þátíð)	ég vann	við unnum	past (þátíð)	ég ynni	við ynnum
	þú vannst	þið unnuð		þú ynnir	þið ynnuð
	hann, hún, það vann	þeir, þær, þau unnu		hann, hún, það ynni	þeir, þær, þau ynnu
imperative (boðháttur)	vinn (þú)	vinnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vinndu	vinniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vinnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vinnast
supine (sagnbót)		unnist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vinnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vinnst	við vinnumst	present (nútíð)	ég vinnist	við vinnumst
	þú vinnst	þið vinnist		þú vinnist	þið vinnist
	hann, hún, það vinnst	þeir, þær, þau vinnast		hann, hún, það vinnist	þeir, þær, þau vinnist
past (þátíð)	ég vannst	við unnumst	past (þátíð)	ég ynnist	við ynnumst
	þú vannst	þið unnust		þú ynnist	þið ynnust
	hann, hún, það vannst	þeir, þær, þau unnust		hann, hún, það ynnist	þeir, þær, þau ynnust
imperative (boðháttur)	vinnst (þú)	vinnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vinnstu	vinnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

unninn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	unninn	unnin	unnið		unnir	unnar	unnin
accusative (þolfall)	unninn	unna	unnið		unna	unnar	unnin
dative (þágufall)	unnum	unninni	unnu		unnum	unnum	unnum
genitive (eignarfall)	unnins	unninnar	unnins		unninna	unninna	unninna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	unni	unna	unna		unnu	unnu	unnu
accusative (þolfall)	unna	unnu	unna		unnu	unnu	unnu
dative (þágufall)	unna	unnu	unna		unnu	unnu	unnu
genitive (eignarfall)	unna	unnu	unna		unnu	unnu	unnu

vinda (type b4)

vinda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vinda
supine (sagnbót)		undið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vindandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vind	við vindum	present (nútíð)	ég vindi	við vindum
	þú vindur	þið vindið		þú vindir	þið vindið
	hann, hún, það vindur	þeir, þær, þau vinda		hann, hún, það vindi	þeir, þær, þau vindi
past (þátíð)	ég vatt	við undum	past (þátíð)	ég yndi	við yndum
	þú vast	þið unduð		þú yndir	þið ynduð
	hann, hún, það vatt	þeir, þær, þau undu		hann, hún, það yndi	þeir, þær, þau yndu
imperative (boðháttur)	vind (þú)	vindið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vittu	vindiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vindast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vindast
supine (sagnbót)		undist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vindandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vinst	við vindumst	present (nútíð)	ég vindist	við vindumst
	þú vinst	þið vindist		þú vindist	þið vindist
	hann, hún, það vinst	þeir, þær, þau vindast		hann, hún, það vindist	þeir, þær, þau vindist
past (þátíð)	ég vast	við undumst	past (þátíð)	ég yndist	við yndumst
	þú vast	þið undust		þú yndist	þið yndust
	hann, hún, það vast	þeir, þær, þau undust		hann, hún, það yndist	þeir, þær, þau yndust
imperative (boðháttur)	vinst (þú)	vindist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vinstu	vindisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

undinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	undinn	undin	undið		undnir	undnar	undin
accusative (þolfall)	undinn	undna	undið		undna	undnar	undin
dative (þágufall)	undnum	undinni	undnu		undnum	undnum	undnum
genitive (eignarfall)	undins	undinnar	undins		undinna	undinna	undinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	undni	undna	undna		undnu	undnu	undnu
accusative (þolfall)	undna	undnu	undna		undnu	undnu	undnu
dative (þágufall)	undna	undnu	undna		undnu	undnu	undnu
genitive (eignarfall)	undna	undnu	undna		undnu	undnu	undnu

stinga (type b4)

stinga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stinga
supine (sagnbót)		stungið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stingandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sting	við stingum	present (nútíð)	ég stingi	við stingum
	þú stingur	þið stingið		þú stingir	þið stingið
	hann, hún, það stingur	þeir, þær, þau stinga		hann, hún, það stingi	þeir, þær, þau stingi
past (þátíð)	ég stakk	við stungum	past (þátíð)	ég styngi	við styngjum
	þú stakkst	þið stunguð		þú styngir	þið styngjuð
	hann, hún, það stakk	þeir, þær, þau stungu		hann, hún, það styngi	þeir, þær, þau styngju
imperative (boðháttur)	sting (þú)	stingið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stingdu	stingiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stingast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stingast
supine (sagnbót)		stungist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stingandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stingst	við stingumst	present (nútíð)	ég stingist	við stingumst
	þú stingst	þið stingist		þú stingist	þið stingist
	hann, hún, það stingst	þeir, þær, þau stingast		hann, hún, það stingist	þeir, þær, þau stingist
past (þátíð)	ég stakkst	við stungumst	past (þátíð)	ég styngist	við styngjumst
	þú stakkst	þið stungust		þú styngist	þið styngjust
	hann, hún, það stakkst	þeir, þær, þau stungust		hann, hún, það styngist	þeir, þær, þau styngjust
imperative (boðháttur)	stingst (þú)	stingist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stingstu	stingisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stunginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stunginn	stungin	stungið		stungnir	stungnar	stungin
accusative (þolfall)	stunginn	stungna	stungið		stungna	stungnar	stungin
dative (þágufall)	stungnum	stunginni	stungnu		stungnum	stungnum	stungnum
genitive (eignarfall)	stungins	stunginnar	stungins		stunginna	stunginna	stunginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stungni	stungna	stungna		stungnu	stungnu	stungnu
accusative (þolfall)	stungna	stungnu	stungna		stungnu	stungnu	stungnu
dative (þágufall)	stungna	stungnu	stungna		stungnu	stungnu	stungnu
genitive (eignarfall)	stungna	stungnu	stungna		stungnu	stungnu	stungnu

drekka (type c)

drekka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að drekka
supine (sagnbót)		drukkið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drekkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég drekk	við drekkum	present (nútíð)	ég drekki	við drekkum
	þú drekkur	þið drekkið		þú drekkir	þið drekkið
	hann, hún, það drekkur	þeir, þær, þau drekka		hann, hún, það drekki	þeir, þær, þau drekki
past (þátíð)	ég drakk	við drukkum	past (þátíð)	ég drykki	við drykkjum
	þú drakkst	þið drukkuð		þú drykkir	þið drykkjuð
	hann, hún, það drakk	þeir, þær, þau drukku		hann, hún, það drykki	þeir, þær, þau drykkju
imperative (boðháttur)	drekk (þú)	drekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	drekktu	drekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

drekkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að drekkast
supine (sagnbót)		drukkist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drekkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég drekkst	við drekkumst	present (nútíð)	ég drekkist	við drekkumst
	þú drekkst	þið drekkist		þú drekkist	þið drekkist
	hann, hún, það drekkst	þeir, þær, þau drekkast		hann, hún, það drekkist	þeir, þær, þau drekkist
past (þátíð)	ég drakkst	við drukkumst	past (þátíð)	ég drykkist	við drykkjumst
	þú drakkst	þið drukkust		þú drykkist	þið drykkjust
	hann, hún, það drakkst	þeir, þær, þau drukkust		hann, hún, það drykkist	þeir, þær, þau drykkjust
imperative (boðháttur)	drekkst (þú)	drekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	drekkstu	drekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

drukkinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drukkinn	drukkin	drukkið		drukknir	drukknar	drukkin
accusative (þolfall)	drukkinn	drukkna	drukkið		drukkna	drukknar	drukkin
dative (þágufall)	drukknum	drukkinni	drukknu		drukknum	drukknum	drukknum
genitive (eignarfall)	drukkins	drukkinnar	drukkins		drukkinna	drukkinna	drukkinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	drukkni	drukkna	drukkna		drukknu	drukknu	drukknu
accusative (þolfall)	drukkna	drukknu	drukkna		drukknu	drukknu	drukknu
dative (þágufall)	drukkna	drukknu	drukkna		drukknu	drukknu	drukknu
genitive (eignarfall)	drukkna	drukknu	drukkna		drukknu	drukknu	drukknu

gjalda (type d)

gjalda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gjalda
supine (sagnbót)		goldið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gjaldandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég geld	við gjöldum	present (nútíð)	ég gjaldi	við gjöldum
	þú geldur	þið gjaldið		þú gjaldir	þið gjaldið
	hann, hún, það geldur	þeir, þær, þau gjalda		hann, hún, það gjaldi	þeir, þær, þau gjaldi
past (þátíð)	ég galt	við guldum	past (þátíð)	ég gyldi	við gyldum
	þú galst	þið gulduð		þú gyldir	þið gylduð
	hann, hún, það galt	þeir, þær, þau guldu		hann, hún, það gyldi	þeir, þær, þau gyldu
imperative (boðháttur)	gjald (þú)	gjaldið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gjaltu	gjaldiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gjaldast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að gjaldast
supine (sagnbót)		goldist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gjaldandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gelst	við gjöldumst	present (nútíð)	ég gjaldist	við gjöldumst
	þú gelst	þið gjaldist		þú gjaldist	þið gjaldist
	hann, hún, það gelst	þeir, þær, þau gjaldast		hann, hún, það gjaldist	þeir, þær, þau gjaldist
past (þátíð)	ég galst	við guldumst	past (þátíð)	ég gyldist	við gyldumst
	þú galst	þið guldust		þú gyldist	þið gyldust
	hann, hún, það galst	þeir, þær, þau guldust		hann, hún, það gyldist	þeir, þær, þau gyldust
imperative (boðháttur)	gjalst (þú)	gjaldist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gjalstu	gjaldisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

goldinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	goldinn	goldin	goldið		goldnir	goldnar	goldin
accusative (þolfall)	goldinn	goldna	goldið		goldna	goldnar	goldin
dative (þágufall)	goldnum	goldinni	goldnu		goldnum	goldnum	goldnum
genitive (eignarfall)	goldins	goldinnar	goldins		goldinna	goldinna	goldinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	goldni	goldna	goldna		goldnu	goldnu	goldnu
accusative (þolfall)	goldna	goldnu	goldna		goldnu	goldnu	goldnu
dative (þágufall)	goldna	goldnu	goldna		goldnu	goldnu	goldnu
genitive (eignarfall)	goldna	goldnu	goldna		goldnu	goldnu	goldnu

stökkva (type e)

stökkva — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stökkva
supine (sagnbót)		stokkið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stökkvandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stekk	við stökkvum	present (nútíð)	ég stökkvi	við stökkvum
	þú stekkur	þið stökkvið		þú stökkvir	þið stökkvið
	hann, hún, það stekkur	þeir, þær, þau stökkva		hann, hún, það stökkvi	þeir, þær, þau stökkvi
past (þátíð)	ég stökk	við stukkum	past (þátíð)	ég stykki	við stykkjum
	þú stökkst	þið stukkuð		þú stykkir	þið stykkjuð
	hann, hún, það stökk	þeir, þær, þau stukku		hann, hún, það stykki	þeir, þær, þau stykkju
imperative (boðháttur)	stökk (þú)	stökkvið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stökktu	stökkviði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stökkvast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stökkvast
supine (sagnbót)		stokkist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stökkvandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stekkst	við stökkvumst	present (nútíð)	ég stökkvist	við stökkvumst
	þú stekkst	þið stökkvist		þú stökkvist	þið stökkvist
	hann, hún, það stekkst	þeir, þær, þau stökkvast		hann, hún, það stökkvist	þeir, þær, þau stökkvist
past (þátíð)	ég stökkst	við stukkumst	past (þátíð)	ég stykkist	við stykkjumst
	þú stökkst	þið stukkust		þú stykkist	þið stykkjust
	hann, hún, það stökkst	þeir, þær, þau stukkust		hann, hún, það stykkist	þeir, þær, þau stykkjust
imperative (boðháttur)	stökkst (þú)	stökkvist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stökkstu	stökkvisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stokkinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stokkinn	stokkin	stokkið		stokknir	stokknar	stokkin
accusative (þolfall)	stokkinn	stokkna	stokkið		stokkna	stokknar	stokkin
dative (þágufall)	stokknum	stokkinni	stokknu		stokknum	stokknum	stokknum
genitive (eignarfall)	stokkins	stokkinnar	stokkins		stokkinna	stokkinna	stokkinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stokkni	stokkna	stokkna		stokknu	stokknu	stokknu
accusative (þolfall)	stokkna	stokknu	stokkna		stokknu	stokknu	stokknu
dative (þágufall)	stokkna	stokknu	stokkna		stokknu	stokknu	stokknu
genitive (eignarfall)	stokkna	stokknu	stokkna		stokknu	stokknu	stokknu

syngja (type f)

syngja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að syngja
supine (sagnbót)		sungið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		syngjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég syng	við syngjum	present (nútíð)	ég syngi	við syngjum
	þú syngur	þið syngið		þú syngir	þið syngið
	hann, hún, það syngur	þeir, þær, þau syngja		hann, hún, það syngi	þeir, þær, þau syngi
past (þátíð)	ég söng	við sungum	past (þátíð)	ég syngi	við syngjum
	þú söngst	þið sunguð		þú syngir	þið syngjuð
	hann, hún, það söng	þeir, þær, þau sungu		hann, hún, það syngi	þeir, þær, þau syngju
imperative (boðháttur)	syng (þú)	syngið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	syngdu	syngiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

syngjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að syngjast
supine (sagnbót)		sungist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		syngjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég syngst	við syngjumst	present (nútíð)	ég syngist	við syngjumst
	þú syngst	þið syngist		þú syngist	þið syngist
	hann, hún, það syngst	þeir, þær, þau syngast		hann, hún, það syngist	þeir, þær, þau syngist
past (þátíð)	ég sökkst	við sungumst	past (þátíð)	ég syngist	við syngjumst
	þú sökkst	þið sungust		þú syngist	þið syngjust
	hann, hún, það sökkst	þeir, þær, þau sungust		hann, hún, það syngist	þeir, þær, þau syngjust
imperative (boðháttur)	syngst (þú)	syngist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	syngstu	syngisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sunginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sunginn	sungin	sungið		sungnir	sungnar	sungin
accusative (þolfall)	sunginn	sungna	sungið		sungna	sungnar	sungin
dative (þágufall)	sungnum	sunginni	sungnu		sungnum	sungnum	sungnum
genitive (eignarfall)	sungins	sunginnar	sungins		sunginna	sunginna	sunginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sungni	sungna	sungna		sungnu	sungnu	sungnu
accusative (þolfall)	sungna	sungnu	sungna		sungnu	sungnu	sungnu
dative (þágufall)	sungna	sungnu	sungna		sungnu	sungnu	sungnu
genitive (eignarfall)	sungna	sungnu	sungna		sungnu	sungnu	sungnu

is-conj-s5

is-conj-s5

gefa

gefa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gefa
supine (sagnbót)		gefið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gefandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gef	við gefum	present (nútíð)	ég gefi	við gefum
	þú gefur	þið gefið		þú gefir	þið gefið
	hann, hún, það gefur	þeir, þær, þau gefa		hann, hún, það gefi	þeir, þær, þau gefi
past (þátíð)	ég gaf	við gáfum	past (þátíð)	ég gæfi	við gæfum
	þú gafst	þið gáfuð		þú gæfir	þið gæfuð
	hann, hún, það gaf	þeir, þær, þau gáfu		hann, hún, það gæfi	þeir, þær, þau gæfu
imperative (boðháttur)	gef (þú)	gefið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gefðu	gefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gefast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að gefast
supine (sagnbót)		gefist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gefst	við gefumst	present (nútíð)	ég gefist	við gefumst
	þú gefst	þið gefist		þú gefist	þið gefist
	hann, hún, það gefst	þeir, þær, þau gefast		hann, hún, það gefist	þeir, þær, þau gefist
past (þátíð)	ég gafst	við gáfumst	past (þátíð)	ég gæfist	við gæfumst
	þú gafst	þið gáfust		þú gæfist	þið gæfust
	hann, hún, það gafst	þeir, þær, þau gáfust		hann, hún, það gæfist	þeir, þær, þau gæfust
imperative (boðháttur)	gefst (þú)	gefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gefstu	gefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gefinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gefinn	gefin	gefið		gefnir	gefnar	gefin
accusative (þolfall)	gefinn	gefna	gefið		gefna	gefnar	gefin
dative (þágufall)	gefnum	gefinni	gefnu		gefnum	gefnum	gefnum
genitive (eignarfall)	gefins	gefinnar	gefins		gefinna	gefinna	gefinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gefni	gefna	gefna		gefnu	gefnu	gefnu
accusative (þolfall)	gefna	gefnu	gefna		gefnu	gefnu	gefnu
dative (þágufall)	gefna	gefnu	gefna		gefnu	gefnu	gefnu
genitive (eignarfall)	gefna	gefnu	gefna		gefnu	gefnu	gefnu

lesa

lesa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lesa
supine (sagnbót)		lesið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lesandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég les	við lesum	present (nútíð)	ég lesi	við lesum
	þú lest	þið lesið		þú lesir	þið lesið
	hann, hún, það les	þeir, þær, þau lesa		hann, hún, það lesi	þeir, þær, þau lesi
past (þátíð)	ég las	við lásum	past (þátíð)	ég læsi	við læsum
	þú last	þið lásuð		þú læsir	þið læsuð
	hann, hún, það las	þeir, þær, þau lásu		hann, hún, það læsi	þeir, þær, þau læsu
imperative (boðháttur)	les (þú)	lesið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lestu	lesiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lesinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lesinn	lesin	lesið		lesnir	lesnar	lesin
accusative (þolfall)	lesinn	lesna	lesið		lesna	lesnar	lesin
dative (þágufall)	lesnum	lesinni	lesnu		lesnum	lesnum	lesnum
genitive (eignarfall)	lesins	lesinnar	lesins		lesinna	lesinna	lesinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lesni	lesna	lesna		lesnu	lesnu	lesnu
accusative (þolfall)	lesna	lesnu	lesna		lesnu	lesnu	lesnu
dative (þágufall)	lesna	lesnu	lesna		lesnu	lesnu	lesnu
genitive (eignarfall)	lesna	lesnu	lesna		lesnu	lesnu	lesnu

biðja

biðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að biðja
supine (sagnbót)		beðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		biðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bið	við biðjum	present (nútíð)	ég biðji	við biðjum
	þú biður	þið biðjið		þú biðjir	þið biðjið
	hann, hún, það biður	þeir, þær, þau biðja		hann, hún, það biðji	þeir, þær, þau biðji
past (þátíð)	ég bað	við báðum	past (þátíð)	ég bæði	við bæðum
	þú baðst	þið báðuð		þú bæðir	þið bæðuð
	hann, hún, það bað	þeir, þær, þau báðu		hann, hún, það bæði	þeir, þær, þau bæðu
imperative (boðháttur)	bið (þú)	biðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	biddu	biðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

biðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að biðjast
supine (sagnbót)		beðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		biðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég biðst	við biðjumst	present (nútíð)	ég biðjist	við biðjumst
	þú biðst	þið biðjist		þú biðjist	þið biðjist
	hann, hún, það biðst	þeir, þær, þau biðjast		hann, hún, það biðjist	þeir, þær, þau biðjist
past (þátíð)	ég baðst	við báðumst	past (þátíð)	ég bæðist	við bæðumst
	þú baðst	þið báðust		þú bæðist	þið bæðust
	hann, hún, það baðst	þeir, þær, þau báðust		hann, hún, það bæðist	þeir, þær, þau bæðust
imperative (boðháttur)	biðst (þú)	biðjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	biðstu	biðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beðinn	beðin	beðið		beðnir	beðnar	beðin
accusative (þolfall)	beðinn	beðna	beðið		beðna	beðnar	beðin
dative (þágufall)	beðnum	beðinni	beðnu		beðnum	beðnum	beðnum
genitive (eignarfall)	beðins	beðinnar	beðins		beðinna	beðinna	beðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beðni	beðna	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
accusative (þolfall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
dative (þágufall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu
genitive (eignarfall)	beðna	beðnu	beðna		beðnu	beðnu	beðnu

sitja

sitja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sitja
supine (sagnbót)		setið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sitjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sit	við sitjum	present (nútíð)	ég sitji	við sitjum
	þú situr	þið sitjið		þú sitjir	þið sitjið
	hann, hún, það situr	þeir, þær, þau sitja		hann, hún, það sitji	þeir, þær, þau sitji
past (þátíð)	ég sat	við sátum	past (þátíð)	ég sæti	við sætum
	þú sast	þið sátuð		þú sætir	þið sætuð
	hann, hún, það sat	þeir, þær, þau sátu		hann, hún, það sæti	þeir, þær, þau sætu
imperative (boðháttur)	sit (þú)	sitjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sittu	sitjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

setinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	setinn	setin	setið		setnir	setnar	setin
accusative (þolfall)	setinn	setna	setið		setna	setnar	setin
dative (þágufall)	setnum	setinni	setnu		setnum	setnum	setnum
genitive (eignarfall)	setins	setinnar	setins		setinna	setinna	setinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	setni	setna	setna		setnu	setnu	setnu
accusative (þolfall)	setna	setnu	setna		setnu	setnu	setnu
dative (þágufall)	setna	setnu	setna		setnu	setnu	setnu
genitive (eignarfall)	setna	setnu	setna		setnu	setnu	setnu

þiggja

liggja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að liggja
supine (sagnbót)		legið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		liggjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ligg	við liggjum	present (nútíð)	ég liggi	við liggjum
	þú liggur	þið liggið		þú liggir	þið liggið
	hann, hún, það liggur	þeir, þær, þau liggja		hann, hún, það liggi	þeir, þær, þau liggi
past (þátíð)	ég lá	við lágum	past (þátíð)	ég lægi	við lægjum
	þú lást	þið láguð		þú lægir	þið lægjuð
	hann, hún, það lá	þeir, þær, þau lágu		hann, hún, það lægi	þeir, þær, þau lægju
imperative (boðháttur)	ligg (þú)	liggið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	liggðu	liggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

leginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	leginn	legin	legið		legnir	legnar	legin
accusative (þolfall)	leginn	legna	legið		legna	legnar	legin
dative (þágufall)	legnum	leginni	legnu		legnum	legnum	legnum
genitive (eignarfall)	legins	leginnar	legins		leginna	leginna	leginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	legni	legna	legna		legnu	legnu	legnu
accusative (þolfall)	legna	legnu	legna		legnu	legnu	legnu
dative (þágufall)	legna	legnu	legna		legnu	legnu	legnu
genitive (eignarfall)	legna	legnu	legna		legnu	legnu	legnu

is-conj-s6

is-conj-s6

ala (type a1)

ala — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ala
supine (sagnbót)		alið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		alandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég el	við ölum	present (nútíð)	ég ali	við ölum
	þú elur	þið alið		þú alir	þið alið
	hann, hún, það elur	þeir, þær, þau ala		hann, hún, það ali	þeir, þær, þau ali
past (þátíð)	ég ól	við ólum	past (þátíð)	ég æli	við ælum
	þú ólst	þið óluð		þú ælir	þið æluð
	hann, hún, það ól	þeir, þær, þau ólu		hann, hún, það æli	þeir, þær, þau ælu
imperative (boðháttur)	al (þú)	alið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	aldu	aliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

alast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að alast
supine (sagnbót)		alist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		alandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég elst	við ölumst	present (nútíð)	ég alist	við ölumst
	þú elst	þið alist		þú alist	þið alist
	hann, hún, það elst	þeir, þær, þau alast		hann, hún, það alist	þeir, þær, þau alist
past (þátíð)	ég ólst	við ólumst	past (þátíð)	ég ælist	við ælumst
	þú ólst	þið ólust		þú ælist	þið ælust
	hann, hún, það ólst	þeir, þær, þau ólust		hann, hún, það ælist	þeir, þær, þau ælust
imperative (boðháttur)	alst (þú)	alist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	alstu	alisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

alinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	alinn	alin	alið		aldir	aldar	alin
accusative (þolfall)	alinn	alda	alið		alda	aldar	alin
dative (þágufall)	öldum	alinni	öldu		öldum	öldum	öldum
genitive (eignarfall)	alins	alinnar	alins		alinna	alinna	alinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	aldi	alda	alda		öldu	öldu	öldu
accusative (þolfall)	alda	öldu	alda		öldu	öldu	öldu
dative (þágufall)	alda	öldu	alda		öldu	öldu	öldu
genitive (eignarfall)	alda	öldu	alda		öldu	öldu	öldu

vaða

vaða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vaða
supine (sagnbót)		vaðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vaðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég veð	við vöðum	present (nútíð)	ég vaði	við vöðum
	þú veður	þið vaðið		þú vaðir	þið vaðið
	hann, hún, það veður	þeir, þær, þau vaða		hann, hún, það vaði	þeir, þær, þau vaði
past (þátíð)	ég óð	við óðum	past (þátíð)	ég væði	við væðum
	þú óðst	þið óðuð		þú væðir	þið væðuð
	hann, hún, það óð	þeir, þær, þau óðu		hann, hún, það væði	þeir, þær, þau væðu
imperative (boðháttur)	vað (þú)	vaðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vaddu	vaðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vaðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vaðast
supine (sagnbót)		vaðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vaðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég veðst	við vöðumst	present (nútíð)	ég vaðist	við vöðumst
	þú veðst	þið vaðist		þú vaðist	þið vaðist
	hann, hún, það veðst	þeir, þær, þau vaðast		hann, hún, það vaðist	þeir, þær, þau vaðist
past (þátíð)	ég óðst	við óðumst	past (þátíð)	ég væðist	við væðumst
	þú óðst	þið óðust		þú væðist	þið væðust
	hann, hún, það óðst	þeir, þær, þau óðust		hann, hún, það væðist	þeir, þær, þau væðust
imperative (boðháttur)	vaðst (þú)	vaðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vaðstu	vaðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vaðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vaðinn	vaðin	vaðið		vaðnir	vaðnar	vaðin
accusative (þolfall)	vaðinn	vaðna	vaðið		vaðna	vaðnar	vaðin
dative (þágufall)	vöðnum	vaðinni	vöðnu		vöðnum	vöðnum	vöðnum
genitive (eignarfall)	vaðins	vaðinnar	vaðins		vaðinna	vaðinna	vaðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vaðni	vaðna	vaðna		vöðnu	vöðnu	vöðnu
accusative (þolfall)	vaðna	vöðnu	vaðna		vöðnu	vöðnu	vöðnu
dative (þágufall)	vaðna	vöðnu	vaðna		vöðnu	vöðnu	vöðnu
genitive (eignarfall)	vaðna	vöðnu	vaðna		vöðnu	vöðnu	vöðnu

standa

standa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að standa
supine (sagnbót)		staðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		standandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stend	við stöndum	present (nútíð)	ég standi	við stöndum
	þú stendur	þið standið		þú standir	þið standið
	hann, hún, það stendur	þeir, þær, þau standa		hann, hún, það standi	þeir, þær, þau standi
past (þátíð)	ég stóð	við stóðum	past (þátíð)	ég stæði	við stæðum
	þú stóðst	þið stóðuð		þú stæðir	þið stæðuð
	hann, hún, það stóð	þeir, þær, þau stóðu		hann, hún, það stæði	þeir, þær, þau stæðu
imperative (boðháttur)	statt (þú)	standið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stattu	standiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

standast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að standast
supine (sagnbót)		staðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		standandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stenst	við stöndumst	present (nútíð)	ég standist	við stöndumst
	þú stenst	þið standist		þú standist	þið standist
	hann, hún, það stenst	þeir, þær, þau standast		hann, hún, það standist	þeir, þær, þau standist
past (þátíð)	ég stóðst	við stóndumst	past (þátíð)	ég stændist	við stændumst
	þú stóðst	þið stóndust		þú stændist	þið stændust
	hann, hún, það stóðst	þeir, þær, þau stóndust		hann, hún, það stændist	þeir, þær, þau stændust
imperative (boðháttur)	stanst (þú)	standist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stanstu	standisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

staðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	staðinn	staðin	staðið		staðnir	staðnar	staðin
accusative (þolfall)	staðinn	staðna	staðið		staðna	staðnar	staðin
dative (þágufall)	staðnum	staðinni	staðnu		staðnum	staðnum	staðnum
genitive (eignarfall)	staðins	staðinnar	staðins		staðinna	staðinna	staðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	staðni	staðna	staðna		staðnu	staðnu	staðnu
accusative (þolfall)	staðna	staðnu	staðna		staðnu	staðnu	staðnu
dative (þágufall)	staðna	staðnu	staðna		staðnu	staðnu	staðnu
genitive (eignarfall)	staðna	staðnu	staðna		staðnu	staðnu	staðnu

taka (type a2)

taka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að taka
supine (sagnbót)		tekið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		takandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tek	við tökum	present (nútíð)	ég taki	við tökum
	þú tekur	þið takið		þú takir	þið takið
	hann, hún, það tekur	þeir, þær, þau taka		hann, hún, það taki	þeir, þær, þau taki
past (þátíð)	ég tók	við tókum	past (þátíð)	ég tæki	við tækjum
	þú tókst	þið tókuð		þú tækir	þið tækjuð
	hann, hún, það tók	þeir, þær, þau tóku		hann, hún, það tæki	þeir, þær, þau tækju
imperative (boðháttur)	tak (þú)	takið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	taktu	takiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

takast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að takast
supine (sagnbót)		tekist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		takandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tekst	við tökumst	present (nútíð)	ég takist	við tökumst
	þú tekst	þið takist		þú takist	þið takist
	hann, hún, það tekst	þeir, þær, þau takast		hann, hún, það takist	þeir, þær, þau takist
past (þátíð)	ég tókst	við tókumst	past (þátíð)	ég tækist	við tækjumst
	þú tókst	þið tókust		þú tækist	þið tækjust
	hann, hún, það tókst	þeir, þær, þau tókust		hann, hún, það tækist	þeir, þær, þau tækjust
imperative (boðháttur)	takst (þú)	takist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	takstu	takisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tekinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tekinn	tekin	tekið		teknir	teknar	tekin
accusative (þolfall)	tekinn	tekna	tekið		tekna	teknar	tekin
dative (þágufall)	teknum	tekinni	teknu		teknum	teknum	teknum
genitive (eignarfall)	tekins	tekinnar	tekins		tekinna	tekinna	tekinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tekni	tekna	tekna		teknu	teknu	teknu
accusative (þolfall)	tekna	teknu	tekna		teknu	teknu	teknu
dative (þágufall)	tekna	teknu	tekna		teknu	teknu	teknu
genitive (eignarfall)	tekna	teknu	tekna		teknu	teknu	teknu

hefja (type b1)

hefja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hefja
supine (sagnbót)		hafið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hefjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hef	við hefjum	present (nútíð)	ég hefji	við hefjum
	þú hefur	þið hefjið		þú hefjir	þið hefjið
	hann, hún, það hefur	þeir, þær, þau hefja		hann, hún, það hefji	þeir, þær, þau hefji
past (þátíð)	ég hóf	við hófum	past (þátíð)	ég hæfi	við hæfum
	þú hófst	þið hófuð		þú hæfir	þið hæfuð
	hann, hún, það hóf	þeir, þær, þau hófu		hann, hún, það hæfi	þeir, þær, þau hæfu
imperative (boðháttur)	hef (þú)	hefjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hefðu	hefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hefjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hefjast
supine (sagnbót)		hafist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hefjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hefst	við hefjumst	present (nútíð)	ég hefjist	við hefjumst
	þú hefst	þið hefjist		þú hefjist	þið hefjist
	hann, hún, það hefst	þeir, þær, þau hefjast		hann, hún, það hefjist	þeir, þær, þau hefjist
past (þátíð)	ég hófst	við hófumst	past (þátíð)	ég hæfist	við hæfumst
	þú hófst	þið hófust		þú hæfist	þið hæfust
	hann, hún, það hófst	þeir, þær, þau hófust		hann, hún, það hæfist	þeir, þær, þau hæfust
imperative (boðháttur)	hefst (þú)	hefjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hefstu	hefjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hafinn	hafin	hafið		hafnir	hafnar	hafin
accusative (þolfall)	hafinn	hafna	hafið		hafna	hafnar	hafin
dative (þágufall)	höfnum	hafinni	höfnu		höfnum	höfnum	höfnum
genitive (eignarfall)	hafins	hafinnar	hafins		hafinna	hafinna	hafinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hafni	hafna	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
accusative (þolfall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
dative (þágufall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu
genitive (eignarfall)	hafna	höfnu	hafna		höfnu	höfnu	höfnu

deyja (type b2)

deyja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að deyja
supine (sagnbót)		dáið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		deyjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dey	við deyjum	present (nútíð)	ég deyi	við deyjum
	þú deyrð	þið deyið		þú deyir	þið deyið
	hann, hún, það deyr	þeir, þær, þau deyja		hann, hún, það deyi	þeir, þær, þau deyi
past (þátíð)	ég dó	við dóum	past (þátíð)	ég dæi	við dæjum
	þú dóst	þið dóuð		þú dæir	þið dæjuð
	hann, hún, það dó	þeir, þær, þau dóu		hann, hún, það dæi	þeir, þær, þau dæju
imperative (boðháttur)	dey (þú)	deyið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	deyðu	deyiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dáinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dáinn	dáin	dáið		dánir	dánar	dáin
accusative (þolfall)	dáinn	dána	dáið		dána	dánar	dáin
dative (þágufall)	dánum	dáinni	dánu		dánum	dánum	dánum
genitive (eignarfall)	dáins	dáinnar	dáins		dáinna	dáinna	dáinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dáni	dána	dána		dánu	dánu	dánu
accusative (þolfall)	dána	dánu	dána		dánu	dánu	dánu
dative (þágufall)	dána	dánu	dána		dánu	dánu	dánu
genitive (eignarfall)	dána	dánu	dána		dánu	dánu	dánu

hlæja (type b2)

hlæja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hlæja
supine (sagnbót)		hlegið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hlæjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hlæ	við hlæjum	present (nútíð)	ég hlæi	við hlæjum
	þú hlærð	þið hlæið		þú hlæir	þið hlæið
	hann, hún, það hlær	þeir, þær, þau hlæja		hann, hún, það hlæi	þeir, þær, þau hlæi
past (þátíð)	ég hló	við hlógum	past (þátíð)	ég hlægi	við hlægjum
	þú hlóst	þið hlóguð		þú hlægir	þið hlægjuð
	hann, hún, það hló	þeir, þær, þau hlógu		hann, hún, það hlægi	þeir, þær, þau hlægju
imperative (boðháttur)	hlæ (þú)	hlæið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hlæðu	hlæiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slá (type c1)

slá — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að slá
supine (sagnbót)		slegið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slándi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slæ	við sláum	present (nútíð)	ég slái	við sláum
	þú slærð	þið sláið		þú sláir	þið sláið
	hann, hún, það slær	þeir, þær, þau slá		hann, hún, það slái	þeir, þær, þau slái
past (þátíð)	ég sló	við slógum	past (þátíð)	ég slægi	við slægjum
	þú slóst	þið slóguð		þú slægir	þið slægjuð
	hann, hún, það sló	þeir, þær, þau slógu		hann, hún, það slægi	þeir, þær, þau slægju
imperative (boðháttur)	slá (þú)	sláið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sláðu	sláiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slást — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að slást
supine (sagnbót)		slegist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slándist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slæst	við sláumst	present (nútíð)	ég sláist	við sláumst
	þú slæst	þið sláist		þú sláist	þið sláist
	hann, hún, það slæst	þeir, þær, þau slást		hann, hún, það sláist	þeir, þær, þau sláist
past (þátíð)	ég slóst	við slógumst	past (þátíð)	ég slægist	við slægjumst
	þú slóst	þið slógust		þú slægist	þið slægjust
	hann, hún, það slóst	þeir, þær, þau slógust		hann, hún, það slægist	þeir, þær, þau slægjust
imperative (boðháttur)	slást (þú)	sláist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slástu	sláisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sleginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sleginn	slegin	slegið		slegnir	slegnar	slegin
accusative (þolfall)	sleginn	slegna	slegið		slegna	slegnar	slegin
dative (þágufall)	slegnum	sleginni	slegnu		slegnum	slegnum	slegnum
genitive (eignarfall)	slegins	sleginnar	slegins		sleginna	sleginna	sleginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slegni	slegna	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
accusative (þolfall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
dative (þágufall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
genitive (eignarfall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu

þvo (type c2)

þvo — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þvo
supine (sagnbót)		þvegið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þvondi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þvæ	við þvoum	present (nútíð)	ég þvoi	við þvoum
	þú þværð	þið þvoið		þú þvoir	þið þvoið
	hann, hún, það þvær	þeir, þær, þau þvo		hann, hún, það þvoi	þeir, þær, þau þvoi
past (þátíð)	ég þó	við þógum	past (þátíð)	ég þvægi	við þvægjum
	þú þóst	þið þóguð		þú þvægir	þið þvægjuð
	hann, hún, það þó	þeir, þær, þau þógu		hann, hún, það þvægi	þeir, þær, þau þvægju
imperative (boðháttur)	þvo (þú)	þvoið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þvoðu	þvoiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þvost — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þvost
supine (sagnbót)		þvegist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þvondist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þvæst	við þvoumst	present (nútíð)	ég þvoist	við þvoumst
	þú þvæst	þið þvoist		þú þvoist	þið þvoist
	hann, hún, það þvæst	þeir, þær, þau þvost		hann, hún, það þvoist	þeir, þær, þau þvoist
past (þátíð)	ég þóst	við þógumst	past (þátíð)	ég þvægist	við þvægjumst
	þú þóst	þið þógust		þú þvægist	þið þvægjust
	hann, hún, það þóst	þeir, þær, þau þógust		hann, hún, það þvægist	þeir, þær, þau þvægjust
imperative (boðháttur)	þvost (þú)	þvoist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þvostu	þvoisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þveginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þveginn	þvegin	þvegið		þvegnir	þvegnar	þvegin
accusative (þolfall)	þveginn	þvegna	þvegið		þvegna	þvegnar	þvegin
dative (þágufall)	þvegnum	þveginni	þvegnu		þvegnum	þvegnum	þvegnum
genitive (eignarfall)	þvegins	þveginnar	þvegins		þveginna	þveginna	þveginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þvegni	þvegna	þvegna		þvegnu	þvegnu	þvegnu
accusative (þolfall)	þvegna	þvegnu	þvegna		þvegnu	þvegnu	þvegnu
dative (þágufall)	þvegna	þvegnu	þvegna		þvegnu	þvegnu	þvegnu
genitive (eignarfall)	þvegna	þvegnu	þvegna		þvegnu	þvegnu	þvegnu

lb-conj-regular

lb-conj-regular

boxen

    conjugation of boxen

infinitive		boxen
participle		geboxt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	boxen	box	boxt	boxen	boxt	boxen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	box	—	—	boxt	—

bécken

    conjugation of bécken

infinitive		bécken
participle		gebéckt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	bécken	bécks	béckt	bécken	béckt	bécken
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	béck	—	—	béckt	—

béissen

    conjugation of béissen

infinitive		béissen
participle		gebéisst
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	béissen	béiss	béisst	béissen	béisst	béissen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	béiss	—	—	béisst	—

bitzen

    conjugation of bitzen

infinitive		bitzen
participle		gebitzt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	bitzen	bitz	bitzt	bitzen	bitzt	bitzen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	bitz	—	—	bitzt	—

fléiwen

    conjugation of fléiwen

infinitive		fléiwen
participle		gefléift
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	fléiwen	fléifs	fléift	fléiwen	fléift	fléiwen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	fléif	—	—	fléift	—

bludden

    conjugation of bludden

infinitive		bludden
participle		geblutt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	bludden	blutts	blutt	bludden	blutt	bludden
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	blutt	—	—	blutt	—

bilden

    conjugation of bilden

infinitive		bilden
participle		gebilt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	bilden	bilts	bilt	bilden	bilt	bilden
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	bilt	—	—	bilt	—

frieden

    conjugation of frieden

infinitive		frieden
participle		gefriet
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	frieden	friets	friet	frieden	friet	frieden
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	friet	—	—	friet	—

verschécken

    conjugation of verschécken

infinitive		verschécken
participle		verschéckt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	verschécken	verschécks	verschéckt	verschécken	verschéckt	verschécken
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	verschéck	—	—	verschéckt	—

kropen

    conjugation of kropen

infinitive		kropen
participle		gekroopt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	kropen	kroops	kroopt	kropen	kroopt	kropen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	krop	—	—	kroopt	—

tuten

    conjugation of tuten

infinitive		tuten
participle		getut
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	tuten	tuuts	tut	tuten	tut	tuten
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	tut	—	—	tut	—

tozen

    conjugation of tozen

infinitive		tozen
participle		getoozt
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	tozen	toz	toozt	tozen	toozt	tozen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	toz	—	—	toozt	—

rosen

    conjugation of rosen

infinitive		rosen
participle		geroost
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	rosen	ros	roost	rosen	roost	rosen
present perfect	Use the present tense of hunn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of hunn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by hunn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of hunn followed by the participle
imperative	affirmative	–	ros	—	—	roost	—

afen

    conjugation of afen

infinitive		afen
participle		geaaft
auxiliary		sinn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present	afen	aafs	aaft	afen	aaft	afen
present perfect	Use the present tense of sinn followed by the participle
past perfect	Use the preterite tense of sinn followed by the participle
future	Use the present tense of wäerten followed by the infinitive
future perfect	Use the present tense of wäerten followed by the participle followed by sinn
conditional	present	Use the simple conditional tense of ginn followed by the infinitive
	perfect	Use the simple conditional tense of sinn followed by the participle
imperative	affirmative	–	af	—	—	aaft	—