aanhoren

Dutch

Etymology 1

From aan +‎ horen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnɦoːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧ho‧ren

Verb

aanhoren

1. (transitive) to listen to

   Ik kan dit lawaai niet meer aanhoren!

   I can't stand to listen to this noise any longer!

2. (transitive) to listen carefully to

Inflection

Inflection of aanhoren (weak, separable)
infinitive	aanhoren
past singular	hoorde aan
past participle	aangehoord
infinitive	aanhoren
gerund	aanhoren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hoor aan	hoorde aan	aanhoor	aanhoorde
2nd person sing. (jij)	hoort aan	hoorde aan	aanhoort	aanhoorde
2nd person sing. (u)	hoort aan	hoorde aan	aanhoort	aanhoorde
2nd person sing. (gij)	hoort aan	hoorde aan	aanhoort	aanhoorde
3rd person singular	hoort aan	hoorde aan	aanhoort	aanhoorde
plural	horen aan	hoorden aan	aanhoren	aanhoorden
subjunctive sing.1	hore aan	hoorde aan	aanhore	aanhoorde
subjunctive plur.1	horen aan	hoorden aan	aanhoren	aanhoorden
imperative sing.	hoor aan
imperative plur.1	hoort aan
participles	aanhorend	aangehoord
1) Archaic.

Etymology 2

From aan- +‎ horen.

Pronunciation

• IPA^(key): /aːnˈɦoːrə(n)/
• Rhymes: -oːrən

Verb

aanhoren

1. (transitive) to listen to

   God, ik smeek U, aanhoor mijn gebeden.

   God, I beg you, listen to my prayers.

2. (transitive) to hearken

Inflection

Inflection of aanhoren (weak, prefixed)
infinitive	aanhoren
past singular	aanhoorde
past participle	aanhoord
infinitive	aanhoren
gerund	aanhoren n
	present tense	past tense
1st person singular	aanhoor	aanhoorde
2nd person sing. (jij)	aanhoort	aanhoorde
2nd person sing. (u)	aanhoort	aanhoorde
2nd person sing. (gij)	aanhoort	aanhoorde
3rd person singular	aanhoort	aanhoorde
plural	aanhoren	aanhoorden
subjunctive sing.1	aanhore	aanhoorde
subjunctive plur.1	aanhoren	aanhoorden
imperative sing.	aanhoor
imperative plur.1	aanhoort
participles	aanhorend	aanhoord
1) Archaic.

Anagrams

• horen aan