aanroeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenroeren. Equivalent to aan +‎ roeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌruːrə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: aan‧roe‧ren

Verb

aanroeren

1. (transitive) to touch, to stir
2. (figurative, transitive) to touch on, to be relevant to, to concern

Inflection

Inflection of aanroeren (weak, separable)
infinitive	aanroeren
past singular	roerde aan
past participle	aangeroerd
infinitive	aanroeren
gerund	aanroeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	roer aan	roerde aan	aanroer	aanroerde
2nd person sing. (jij)	roert aan	roerde aan	aanroert	aanroerde
2nd person sing. (u)	roert aan	roerde aan	aanroert	aanroerde
2nd person sing. (gij)	roert aan	roerde aan	aanroert	aanroerde
3rd person singular	roert aan	roerde aan	aanroert	aanroerde
plural	roeren aan	roerden aan	aanroeren	aanroerden
subjunctive sing.1	roere aan	roerde aan	aanroere	aanroerde
subjunctive plur.1	roeren aan	roerden aan	aanroeren	aanroerden
imperative sing.	roer aan
imperative plur.1	roert aan
participles	aanroerend	aangeroerd
1) Archaic.

Derived terms

• aanroering

Descendants

• Negerhollands: roer aan