aanstellen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch aenstellen. Equivalent to aan + stellen.
Pronunciation edit
Verb edit
aanstellen
- (transitive) to appoint, to commission, to name for a role
- (reflexive) to behave in an exaggerating, immature manner (e.g. childishly, with excessive emotionality, a sense of victimhood, or entitlement, etc.); to attitudinize
- (transitive, obsolete) to put in place, to set up, to install
Inflection edit
| Inflection of aanstellen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanstellen | |||
| past singular | stelde aan | |||
| past participle | aangesteld | |||
| infinitive | aanstellen | |||
| gerund | aanstellen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stel aan | stelde aan | aanstel | aanstelde |
| 2nd person sing. (jij) | stelt aan | stelde aan | aanstelt | aanstelde |
| 2nd person sing. (u) | stelt aan | stelde aan | aanstelt | aanstelde |
| 2nd person sing. (gij) | stelt aan | stelde aan | aanstelt | aanstelde |
| 3rd person singular | stelt aan | stelde aan | aanstelt | aanstelde |
| plural | stellen aan | stelden aan | aanstellen | aanstelden |
| subjunctive sing.1 | stelle aan | stelde aan | aanstelle | aanstelde |
| subjunctive plur.1 | stellen aan | stelden aan | aanstellen | aanstelden |
| imperative sing. | stel aan | |||
| imperative plur.1 | stelt aan | |||
| participles | aanstellend | aangesteld | ||
| 1) Archaic. | ||||