abdicaturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of abdicō.
Participle edit
abdicātūrus (feminine abdicātūra, neuter abdicātūrum); first/second-declension participle
- about to reject
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abdicātūrus | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra | |
Genitive | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūrī | abdicātūrōrum | abdicātūrārum | abdicātūrōrum | |
Dative | abdicātūrō | abdicātūrō | abdicātūrīs | ||||
Accusative | abdicātūrum | abdicātūram | abdicātūrum | abdicātūrōs | abdicātūrās | abdicātūra | |
Ablative | abdicātūrō | abdicātūrā | abdicātūrō | abdicātūrīs | |||
Vocative | abdicātūre | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra |