absolutyw

Polish

Etymology

Internationalism, compare English absolutive. Ultimately from Latin absolūtus. First attested in 1958.

Pronunciation

• IPA^(key): /ap.sɔˈlu.tɨf/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -utɨf
• Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw

Noun

absolutyw m inan

1. (grammar) absolutive case

Declension

Declension of absolutyw

	singular
nominative	absolutyw
genitive	absolutywu
dative	absolutywowi
accusative	absolutyw
instrumental	absolutywem
locative	absolutywie
vocative	absolutywie

Derived terms

adjective

• absolutywny

 

Related terms

adjectives

• absolutny
• absolutoryjny
• absolutystyczny
• absolwencki

 

adverbs

• absolutnie
• absolutystycznie

 

nouns

• absolucja
• absolut
• absolutność
• absolutorium
• absolutysta
• absolutystka
• absolutystyczność
• absolutyzacja
• absolutyzm
• absolwent
• absolwentka

 

verbs

• absolutyzować impf, zabsolutyzować pf
• absolwować impf

 

Further reading

• absolutyw in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego