accidentia
English edit
Noun edit
accidentia
Latin edit
Etymology 1 edit
From accidēns, present active participle of accidō (“occur, befall”).
Pronunciation 1 edit
- (Classical) IPA(key): /ak.kiˈden.ti.a/, [äkːɪˈd̪ɛn̪t̪iä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /at.t͡ʃiˈden.t͡si.a/, [ätː͡ʃiˈd̪ɛnt̪͡s̪iä]
Noun edit
accidentia f (genitive accidentiae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | accidentia | accidentiae |
Genitive | accidentiae | accidentiārum |
Dative | accidentiae | accidentiīs |
Accusative | accidentiam | accidentiās |
Ablative | accidentiā | accidentiīs |
Vocative | accidentia | accidentiae |
Related terms edit
Pronunciation 2 edit
- (Classical) IPA(key): /ak.kiˈden.ti.aː/, [äkːɪˈd̪ɛn̪t̪iäː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /at.t͡ʃiˈden.t͡si.a/, [ätː͡ʃiˈd̪ɛnt̪͡s̪iä]
Noun edit
accidentiā f
Etymology 2 edit
Participle edit
accidentia
Descendants edit
Etymology 3 edit
Form of the verb accīdō (“I cut down”).
Participle edit
accīdentia
References edit
- “accidentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- accidentia in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- accidentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.