adiaŭi

Esperanto

Etymology

adiaŭ +‎ -i

Pronunciation

• IPA^(key): [adiˈawi]
• Audio:

  (file)

• Rhymes: -awi
• Hyphenation: a‧di‧aŭ‧i

Verb

adiaŭi (present adiaŭas, past adiaŭis, future adiaŭos, conditional adiaŭus, volitive adiaŭu)

1. (transitive, intransitive) to say goodbye (to someone), to bid (someone) farewell, take one's leave (of someone)
   • H. J. Bulthuis (translator), 'Jane Eyre by Charlotte Brontë, Chapter 26,

     “Ne, ne—ni tuj foriru,” kun timo respondis la alia, kaj ne adiaŭinte sinjoro Rochester, [i]li rapide foriris tra la halpordego.

     “No, no—let us be gone,” was the anxious reply; and without waiting to take leave of Mr. Rochester, they made their exit at the hall door.

   • Sven Alexandersson (translator), Pipi Ŝtrumpolonga (Pippi Långstrump) by Astrid Lindgren,

     Fine la du vagabondoj leviĝis, kore dankis por la manĝo kaj volis adiaŭi.

     Finally the two vagabonds got up, heartily thanked [her] for the food, and were about to say goodbye.

2. (computing) to log out, to log off, to sign out

   Synonym: elsaluti

Conjugation

Conjugation of adiaŭi present past future singular plural singular plural singular plural tense adiaŭas adiaŭis adiaŭos active participle adiaŭanta adiaŭantaj adiaŭinta adiaŭintaj adiaŭonta adiaŭontaj acc. adiaŭantan adiaŭantajn adiaŭintan adiaŭintajn adiaŭontan adiaŭontajn passive participle adiaŭata adiaŭataj adiaŭita adiaŭitaj adiaŭota adiaŭotaj acc. adiaŭatan adiaŭatajn adiaŭitan adiaŭitajn adiaŭotan adiaŭotajn nominal active participle adiaŭanto adiaŭantoj adiaŭinto adiaŭintoj adiaŭonto adiaŭontoj acc. adiaŭanton adiaŭantojn adiaŭinton adiaŭintojn adiaŭonton adiaŭontojn nominal passive participle adiaŭato adiaŭatoj adiaŭito adiaŭitoj adiaŭoto adiaŭotoj acc. adiaŭaton adiaŭatojn adiaŭiton adiaŭitojn adiaŭoton adiaŭotojn adverbial active participle adiaŭante adiaŭinte adiaŭonte adverbial passive participle adiaŭate adiaŭite adiaŭote infinitive adiaŭi imperative adiaŭu conditional adiaŭus