admonitorium
Latin edit
Etymology edit
admoneō (“admonish”) + -tōrium.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ad.mo.niˈtoː.ri.um/, [äd̪mɔnɪˈt̪oːriʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ad.mo.niˈto.ri.um/, [äd̪moniˈt̪ɔːrium]
Noun edit
admonitōrium n (genitive admonitōriī or admonitōrī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | admonitōrium | admonitōria |
Genitive | admonitōriī admonitōrī1 |
admonitōriōrum |
Dative | admonitōriō | admonitōriīs |
Accusative | admonitōrium | admonitōria |
Ablative | admonitōriō | admonitōriīs |
Vocative | admonitōrium | admonitōria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms edit
- Medieval Latin: admonitōrius
References edit
- “admonitorium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- admonitorium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.