adquiescens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of adquiēscō.
Participle edit
adquiēscēns (genitive adquiēscentis); third-declension one-termination participle
- Alternative form of acquiēscēns
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | adquiēscēns | adquiēscentēs | adquiēscentia | ||
Genitive | adquiēscentis | adquiēscentium | |||
Dative | adquiēscentī | adquiēscentibus | |||
Accusative | adquiēscentem | adquiēscēns | adquiēscentēs adquiēscentīs |
adquiēscentia | |
Ablative | adquiēscente adquiēscentī1 |
adquiēscentibus | |||
Vocative | adquiēscēns | adquiēscentēs | adquiēscentia |
1When used purely as an adjective.