Latin edit

Alternative forms edit

Pronunciation edit

Verb edit

adsentor (present infinitive adsentārī, perfect active adsentātus sum); first conjugation, deponent

  1. Alternative form of assentor

Conjugation edit

   Conjugation of adsentor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adsentor adsentāris,
adsentāre
adsentātur adsentāmur adsentāminī adsentantur
imperfect adsentābar adsentābāris,
adsentābāre
adsentābātur adsentābāmur adsentābāminī adsentābantur
future adsentābor adsentāberis,
adsentābere
adsentābitur adsentābimur adsentābiminī adsentābuntur
perfect adsentātus + present active indicative of sum
pluperfect adsentātus + imperfect active indicative of sum
future perfect adsentātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adsenter adsentēris,
adsentēre
adsentētur adsentēmur adsentēminī adsententur
imperfect adsentārer adsentārēris,
adsentārēre
adsentārētur adsentārēmur adsentārēminī adsentārentur
perfect adsentātus + present active subjunctive of sum
pluperfect adsentātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adsentāre adsentāminī
future adsentātor adsentātor adsentantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adsentārī adsentātum esse adsentātūrum esse
participles adsentāns adsentātus adsentātūrus adsentandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adsentandī adsentandō adsentandum adsentandō adsentātum adsentātū