adverbialis
Latin edit
Etymology edit
Derived from adverbi(um) (“adverb”) + -ālis (“-ial”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ad.u̯er.biˈaː.lis/, [äd̪u̯ɛrbiˈäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ad.ver.biˈa.lis/, [äd̪verbiˈäːlis]
Adjective edit
adverbiālis (neuter adverbiāle, adverb adverbiāliter); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | adverbiālis | adverbiāle | adverbiālēs | adverbiālia | |
Genitive | adverbiālis | adverbiālium | |||
Dative | adverbiālī | adverbiālibus | |||
Accusative | adverbiālem | adverbiāle | adverbiālēs adverbiālīs |
adverbiālia | |
Ablative | adverbiālī | adverbiālibus | |||
Vocative | adverbiālis | adverbiāle | adverbiālēs | adverbiālia |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- → Catalan: adverbial
- → English: adverbial
- → French: adverbial
- → Romanian: adverbial
- → Italian: avverbiale
- → Portuguese: adverbial
- → Spanish: adverbial
References edit
- “adverbialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adverbialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.