aflífa
Icelandic edit
Etymology edit
Verb edit
aflífa (weak verb, third-person singular past indicative aflífaði, supine aflífað)
- to put to sleep (kill an animal)
Conjugation edit
aflífa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að aflífa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
aflífað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
aflífandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég aflífa | við aflífum | present (nútíð) |
ég aflífi | við aflífum |
| þú aflífar | þið aflífið | þú aflífir | þið aflífið | ||
| hann, hún, það aflífar | þeir, þær, þau aflífa | hann, hún, það aflífi | þeir, þær, þau aflífi | ||
| past (þátíð) |
ég aflífaði | við aflífuðum | past (þátíð) |
ég aflífaði | við aflífuðum |
| þú aflífaðir | þið aflífuðuð | þú aflífaðir | þið aflífuðuð | ||
| hann, hún, það aflífaði | þeir, þær, þau aflífuðu | hann, hún, það aflífaði | þeir, þær, þau aflífuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
aflífa (þú) | aflífið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| aflífaðu | aflífiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að aflífast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
aflífast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
aflífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég aflífast | við aflífumst | present (nútíð) |
ég aflífist | við aflífumst |
| þú aflífast | þið aflífist | þú aflífist | þið aflífist | ||
| hann, hún, það aflífast | þeir, þær, þau aflífast | hann, hún, það aflífist | þeir, þær, þau aflífist | ||
| past (þátíð) |
ég aflífaðist | við aflífuðumst | past (þátíð) |
ég aflífaðist | við aflífuðumst |
| þú aflífaðist | þið aflífuðust | þú aflífaðist | þið aflífuðust | ||
| hann, hún, það aflífaðist | þeir, þær, þau aflífuðust | hann, hún, það aflífaðist | þeir, þær, þau aflífuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
aflífast (þú) | aflífist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| aflífastu | aflífisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
aflífaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
aflífaður | aflífuð | aflífað | aflífaðir | aflífaðar | aflífuð | |
| accusative (þolfall) |
aflífaðan | aflífaða | aflífað | aflífaða | aflífaðar | aflífuð | |
| dative (þágufall) |
aflífuðum | aflífaðri | aflífuðu | aflífuðum | aflífuðum | aflífuðum | |
| genitive (eignarfall) |
aflífaðs | aflífaðrar | aflífaðs | aflífaðra | aflífaðra | aflífaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
aflífaði | aflífaða | aflífaða | aflífuðu | aflífuðu | aflífuðu | |
| accusative (þolfall) |
aflífaða | aflífuðu | aflífaða | aflífuðu | aflífuðu | aflífuðu | |
| dative (þágufall) |
aflífaða | aflífuðu | aflífaða | aflífuðu | aflífuðu | aflífuðu | |
| genitive (eignarfall) |
aflífaða | aflífuðu | aflífaða | aflífuðu | aflífuðu | aflífuðu | |
References edit
- ^ O. Bandle, K. Braunmüller, L. Elmevik, G. Widmark (2005) The Nordic languages : an international handbook of the history of the North Germanic. Vol 2, page 1267