akceptant
Polish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin acceptāns.[1] First attested in 1793.[2][3]
Pronunciation edit
Noun edit
akceptant m pers
- (law, business, economics) acceptor, accepter (one who accepts a draft or a bill of exchange)
- akceptant kart ― a card acceptor
Declension edit
Declension of akceptant
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akceptant | akceptanci/akceptanty (deprecative) |
| genitive | akceptanta | akceptantów |
| dative | akceptantowi | akceptantom |
| accusative | akceptanta | akceptantów |
| instrumental | akceptantem | akceptantami |
| locative | akceptancie | akceptantach |
| vocative | akceptancie | akceptanci |
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
References edit
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akceptant”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Jacques-Bénigne Bossuet (1793) Historya Powszechna Czyli Kontynuacya Jakuba Benigna Bossueta Obiaśniaiąca Porządek, Wzrost Religii i Odmiany Państw. T. 4, cz. 1, Zawieraiąca w sobie znacznieysze przypadki, które się przytrafiły od Roku 1721. aż do Roku 1735[1], page 199
- ^ akceptant in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- akceptant in Polish dictionaries at PWN