alikant
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Named after Spanish Alicante in Spain.[1] First attested in 1543.[2]
Pronunciation edit
Noun edit
alikant m inan
Declension edit
Declension of alikant
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | alikant | alikanty |
| genitive | alikantu | alikantów |
| dative | alikantowi | alikantom |
| accusative | alikant | alikanty |
| instrumental | alikantem | alikantami |
| locative | alikancie | alikantach |
| vocative | alikancie | alikanty |
References edit
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alikant”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alekant”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- alikant in Polish dictionaries at PWN
- Barbara Rykiel-Kempf (05.07.2022) “ALIKANT”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “alikant”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alikant”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alakant, alekant, alikant, alkant”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 24
- alikant in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego