alparoli

Esperanto edit

From al- +‎ paroli (“to speak”).

alparoli (present alparolas, past alparolis, future alparolos, conditional alparolus, volitive alparolu)

(transitive) to address, speak to
La alparolitoj silentis. ― Those who had been spoken to said nothing.
- Johán Valano (Claude Piron), Ili kaptis Elzan, Ĉapitro 6,
  Li sekve tre miris, kiam alparolis lin iom naza voĉo, al li tute nekonata.
  He was then quite surprised when he was addressed by a somewhat nasal voice completely unknown to him.
(transitive, figurative) to speak to, appeal to
- Miroslav Malovec (translator), “Laŭdo de ĵurnaloj” by Karel Čapek, in La Ondo de Esperanto, 2000, №6 (68),
  Ne sufiĉas, ke ĝi alparolu nian imagipovon, ĝi devas esti antaŭ ĉio laŭeble hodiaŭa.
  It is not enough for [the event] to appeal to our imagination; above all, it must be as current as possible.

Conjugation of alparoli

		singular	plural	singular	plural	singular	plural
		present		past		future
tense		alparolas		alparolis		alparolos
active participle		alparolanta	alparolantaj	alparolinta	alparolintaj	alparolonta	alparolontaj
active participle	acc.	alparolantan	alparolantajn	alparolintan	alparolintajn	alparolontan	alparolontajn
passive participle		alparolata	alparolataj	alparolita	alparolitaj	alparolota	alparolotaj
passive participle	acc.	alparolatan	alparolatajn	alparolitan	alparolitajn	alparolotan	alparolotajn
nominal active participle		alparolanto	alparolantoj	alparolinto	alparolintoj	alparolonto	alparolontoj
nominal active participle	acc.	alparolanton	alparolantojn	alparolinton	alparolintojn	alparolonton	alparolontojn
nominal passive participle		alparolato	alparolatoj	alparolito	alparolitoj	alparoloto	alparolotoj
nominal passive participle	acc.	alparolaton	alparolatojn	alparoliton	alparolitojn	alparoloton	alparolotojn
adverbial active participle		alparolante		alparolinte		alparolonte
adverbial passive participle		alparolate		alparolite		alparolote

infinitive		alparoli						imperative		alparolu						conditional		alparolus