altaani
Finnish edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Borrowed from Swedish altan, from Italian altana.
Noun edit
altaani
- (architecture) roof terrace, roof deck; especially one that is attached to the building like a balcony, but with its own supports extending to the ground
Declension edit
Inflection of altaani (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | altaani | altaanit | ||
genitive | altaanin | altaanien altaaneiden altaaneitten | ||
partitive | altaania | altaaneita altaaneja | ||
illative | altaaniin | altaaneihin | ||
singular | plural | |||
nominative | altaani | altaanit | ||
accusative | nom. | altaani | altaanit | |
gen. | altaanin | |||
genitive | altaanin | altaanien altaaneiden altaaneitten | ||
partitive | altaania | altaaneita altaaneja | ||
inessive | altaanissa | altaaneissa | ||
elative | altaanista | altaaneista | ||
illative | altaaniin | altaaneihin | ||
adessive | altaanilla | altaaneilla | ||
ablative | altaanilta | altaaneilta | ||
allative | altaanille | altaaneille | ||
essive | altaanina | altaaneina | ||
translative | altaaniksi | altaaneiksi | ||
abessive | altaanitta | altaaneitta | ||
instructive | — | altaanein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Etymology 2 edit
Noun edit
altaani
- inflection of allas:
- first-person singular possessive form of nominative/genitive singular
- first-person singular possessive form of nominative/accusative plural