alterkacja
Polish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin altercātiō.[1][2] First attested in 1500–1547.[3]
Pronunciation edit
Noun edit
alterkacja f
Declension edit
Declension of alterkacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | alterkacja | alterkacje |
| genitive | alterkacji | alterkacji/alterkacyj (archaic) |
| dative | alterkacji | alterkacjom |
| accusative | alterkację | alterkacje |
| instrumental | alterkacją | alterkacjami |
| locative | alterkacji | alterkacjach |
| vocative | alterkacjo | alterkacje |
References edit
- ^ Barbara Rykiel-Kempf (22.01.2020) “ALTERKACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alterkacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alterkacyja”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- alterkacja in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “alterkacya”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alterkacja”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alterkacja”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 27
- alterkacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego