Latin edit

Etymology edit

Late Latin; from angelus (angel) +‎ -icus.

Pronunciation edit

Adjective edit

angelicus (feminine angelica, neuter angelicum); first/second-declension adjective

  1. Of or pertaining to angels; angelic
    • 412 CE – 426 CE, Aurelius Augustinus Hipponensis, City of God 12.1:
      Sicut ergo, cum uitium oculorum dicitur caecitas, id ostenditur, quod ad naturam oculorum pertinet uisus; et cum uitium aurium dicitur surditas, ad earum naturam pertinere demonstratur auditus: ita, cum uitium creaturae angelicae dicitur, quo non adhaeret Deo, hinc apertissime declaratur, eius naturae ut Deo adhaereat conuenire.
      As, then, when we say that blindness is a defect of the eyes, we prove that sight belongs to the nature of the eyes; and when we say that deafness is a defect of the ears, hearing is thereby proved to belong to their nature;—so, when we say that it is a fault of the angelic creature that it does not cleave to God, we hereby most plainly declare that it pertained to its nature to cleave to God.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative angelicus angelica angelicum angelicī angelicae angelica
Genitive angelicī angelicae angelicī angelicōrum angelicārum angelicōrum
Dative angelicō angelicō angelicīs
Accusative angelicum angelicam angelicum angelicōs angelicās angelica
Ablative angelicō angelicā angelicō angelicīs
Vocative angelice angelica angelicum angelicī angelicae angelica

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit