angulatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of angulō.
Participle edit
angulātus (feminine angulāta, neuter angulātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | angulātus | angulāta | angulātum | angulātī | angulātae | angulāta | |
Genitive | angulātī | angulātae | angulātī | angulātōrum | angulātārum | angulātōrum | |
Dative | angulātō | angulātō | angulātīs | ||||
Accusative | angulātum | angulātam | angulātum | angulātōs | angulātās | angulāta | |
Ablative | angulātō | angulātā | angulātō | angulātīs | |||
Vocative | angulāte | angulāta | angulātum | angulātī | angulātae | angulāta |
References edit
- “angulatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers