Luxembourgish edit

Etymology edit

From an- +‎ hänken.

Verb edit

anhänken (third-person singular present hänkt an, preterite houng an, past participle agehaang or agehaangen, past subjunctive héing an, auxiliary verb hunn)

  1. to hang (a door), to install
  2. to hang up (a telephone)

Conjugation edit

Irregular with past tense, separable
infinitive anhänken
participle agehaangen
auxiliary hunn
present
indicative
past
indicative
conditional imperative
1st singular hänken an houng an héing an
2nd singular hänks an houngs an héings an hänk an
3rd singular hänkt an houng an héing an
1st plural hänken an houngen an héingen an
2nd plural hänkt an houngt an héingt an hänkt an
3rd plural hänken an houngen an héingen an
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.