antonimiczny
Polish edit
Etymology edit
From antonimia + -iczny. First attested in the {{{1}}}.[1]
Pronunciation edit
Adjective edit
antonimiczny (not comparable, no derived adverb)
- (relational, semantics) antonymy; antonymous
- Antonyms: bliskoznaczny, synonimiczny
Declension edit
Declension of antonimiczny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | antonimiczny | antonimiczna | antonimiczne | antonimiczni | antonimiczne | |
| genitive | antonimicznego | antonimicznej | antonimicznego | antonimicznych | ||
| dative | antonimicznemu | antonimicznej | antonimicznemu | antonimicznym | ||
| accusative | antonimicznego | antonimiczny | antonimiczną | antonimiczne | antonimicznych | antonimiczne |
| instrumental | antonimicznym | antonimiczną | antonimicznym | antonimicznymi | ||
| locative | antonimicznym | antonimicznej | antonimicznym | antonimicznych | ||
Related terms edit
noun
References edit
- ^ Polska Akademia Nauk. Komitet Słowianoznawstwa (1928) Slavia Orientalis[1], volumes 27-28, Państwowe Wydawn. Naukowe, page 253: “Zatem rozpatrywany przeze mnie model najwyższego stopnia niemożności o postaci 'nie do ...-nia', wyłonił się jako antonimiczny biegun przytoczonego powyżej podelu możliwościowego, mając oparcie w występujących obocznie w języku polski […]”
Further reading edit
- antonimiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- antonimiczny in Polish dictionaries at PWN