ardalio
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek ἄρδαλος (árdalos).[1][2]
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /arˈda.li.oː/, [ärˈd̪älʲioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /arˈda.li.o/, [ärˈd̪äːlio]
Noun edit
ardaliō m (genitive ardaliōnis); third declension
- busybody
- Mārtiālis, Epigrammata 2,7:
- Nīl bene cum faciās, faciās tamen omnia bellē,
vīs dīcam quid sīs? magnus es ardaliō.- Since you do nothing well, still doing everything neatly, want me to tell what you are? You are a big busybody.
- Nīl bene cum faciās, faciās tamen omnia bellē,
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ardaliō | ardaliōnēs |
Genitive | ardaliōnis | ardaliōnum |
Dative | ardaliōnī | ardaliōnibus |
Accusative | ardaliōnem | ardaliōnēs |
Ablative | ardaliōne | ardaliōnibus |
Vocative | ardaliō | ardaliōnēs |
References edit
- ardalio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1938) “ardalio”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume I, Heidelberg: Carl Winter, page 64
- ^ “ardaliō” on page 164/2 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)