Catalan edit

Verb edit

assigno

  1. first-person singular present indicative of assignar

Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From ad- +‎ signō (mark, designate).

Pronunciation edit

Verb edit

assignō (present infinitive assignāre, perfect active assignāvī, supine assignātum); first conjugation

  1. to appoint to, assign, distribute, allot, allocate
    Synonyms: dēlēgō, dēsignō, mandō, dēmandō, tribuō, dispēnsō, īnstituō, impertiō, elēgō, lēgō, appōnō, prōdō, cōnsociō, ōrdinō, distribuō, attribuō, discrībō, largior, addīcō
  2. to confer upon, assign something to someone, bestow
  3. to ascribe, attribute, impute, reckon
  4. to commit, consign or give over something to someone take care of
  5. to make a mark upon, seal

Conjugation edit

   Conjugation of assignō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present assignō assignās assignat assignāmus assignātis assignant
imperfect assignābam assignābās assignābat assignābāmus assignābātis assignābant
future assignābō assignābis assignābit assignābimus assignābitis assignābunt
perfect assignāvī assignāvistī assignāvit assignāvimus assignāvistis assignāvērunt,
assignāvēre
pluperfect assignāveram assignāverās assignāverat assignāverāmus assignāverātis assignāverant
future perfect assignāverō assignāveris assignāverit assignāverimus assignāveritis assignāverint
passive present assignor assignāris,
assignāre
assignātur assignāmur assignāminī assignantur
imperfect assignābar assignābāris,
assignābāre
assignābātur assignābāmur assignābāminī assignābantur
future assignābor assignāberis,
assignābere
assignābitur assignābimur assignābiminī assignābuntur
perfect assignātus + present active indicative of sum
pluperfect assignātus + imperfect active indicative of sum
future perfect assignātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present assignem assignēs assignet assignēmus assignētis assignent
imperfect assignārem assignārēs assignāret assignārēmus assignārētis assignārent
perfect assignāverim assignāverīs assignāverit assignāverīmus assignāverītis assignāverint
pluperfect assignāvissem assignāvissēs assignāvisset assignāvissēmus assignāvissētis assignāvissent
passive present assigner assignēris,
assignēre
assignētur assignēmur assignēminī assignentur
imperfect assignārer assignārēris,
assignārēre
assignārētur assignārēmur assignārēminī assignārentur
perfect assignātus + present active subjunctive of sum
pluperfect assignātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present assignā assignāte
future assignātō assignātō assignātōte assignantō
passive present assignāre assignāminī
future assignātor assignātor assignantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives assignāre assignāvisse assignātūrum esse assignārī assignātum esse assignātum īrī
participles assignāns assignātūrus assignātus assignandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
assignandī assignandō assignandum assignandō assignātum assignātū

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • assigno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • assigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to allot land: agros assignare (Leg. Agr. 1. 6. 17)
    • to attribute the fault to some one: culpam alicui attribuere, assignare