auxiliabundus
Latin
editEtymology
editauxilior (“help, aid”) + -bundus
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /au̯k.si.li.aːˈbun.dus/, [äu̯ks̠ɪlʲiäːˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /au̯k.si.li.aˈbun.dus/, [äu̯ksiliäˈbun̪d̪us]
Adjective
editauxiliābundus (feminine auxiliābunda, neuter auxiliābundum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | auxiliābundus | auxiliābunda | auxiliābundum | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābunda | |
Genitive | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābundī | auxiliābundōrum | auxiliābundārum | auxiliābundōrum | |
Dative | auxiliābundō | auxiliābundō | auxiliābundīs | ||||
Accusative | auxiliābundum | auxiliābundam | auxiliābundum | auxiliābundōs | auxiliābundās | auxiliābunda | |
Ablative | auxiliābundō | auxiliābundā | auxiliābundō | auxiliābundīs | |||
Vocative | auxiliābunde | auxiliābunda | auxiliābundum | auxiliābundī | auxiliābundae | auxiliābunda |
References
edit- “auxiliabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auxiliabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.