børkur
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse bǫrkr, from Proto-Germanic *barkuz.
Pronunciation edit
Noun edit
børkur m (genitive singular barkar, uncountable)
- bark (of a tree)
Declension edit
m25s | Singular | |
Indefinite | Definite | |
Nominative | børkur | børkurin |
Accusative | børk | børkin |
Dative | børki | børkinum |
Genitive | barkar | barkarins |