beiðslumaðr
Old Norse edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From beiðsla (“request”) + maðr (“man”).
Noun edit
beiðslumaðr m
Declension edit
Declension of beiðslumaðr (strong consonant stem, s-genitive)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | beiðslumaðr | beiðslumaðrinn | beiðslumenn | beiðslumenninir |
| accusative | beiðslumann | beiðslumanninn | beiðslumenn | beiðslumennina |
| dative | beiðslumanni | beiðslumanninum | beiðslumǫnnum | beiðslumǫnnunum |
| genitive | beiðslumanns | beiðslumannsins | beiðslumanna | beiðslumannanna |
References edit
- beiðslumaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.