beinmergur
Icelandic edit
Etymology edit
From bein (“bone”) + mergur (“marrow”).
Pronunciation edit
Noun edit
beinmergur m (genitive singular beinmergjar, no plural)
Declension edit
declension of beinmergur
m-s2 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | beinmergur | beinmergurinn |
accusative | beinmerg | beinmerginn |
dative | beinmerg | beinmergnum |
genitive | beinmergjar | beinmergjarins |