Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch bekennen, from Old Dutch bikennen. Equivalent to be- +‎ kennen.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bəˈkɛnə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧ken‧nen
  • Rhymes: -ɛnən

Verb edit

bekennen

  1. (transitive) to acknowledge, confess
  2. (transitive) to see, to make out, to discern
  3. (transitive, biblical, euphemistic) to have sex, to know, have carnal knowledge

Inflection edit

Inflection of bekennen (weak, prefixed)
infinitive bekennen
past singular bekende
past participle bekend
infinitive bekennen
gerund bekennen n
present tense past tense
1st person singular beken bekende
2nd person sing. (jij) bekent bekende
2nd person sing. (u) bekent bekende
2nd person sing. (gij) bekent bekende
3rd person singular bekent bekende
plural bekennen bekenden
subjunctive sing.1 bekenne bekende
subjunctive plur.1 bekennen bekenden
imperative sing. beken
imperative plur.1 bekent
participles bekennend bekend
1) Archaic.

Derived terms edit

Descendants edit

  • Afrikaans: beken
  • Negerhollands: beken, bekennen

German edit

Etymology edit

be- +‎ kennen. Cognate with Scottish dialectal English beken.

Pronunciation edit

Verb edit

bekennen (irregular weak, third-person singular present bekennt, past tense bekannte, past participle bekannt, past subjunctive bekennte, auxiliary haben)

  1. (transitive) to confess, to admit
  2. (transitive) to bear witness, to avow
    Farbe bekennento show one's true colors
  3. (reflexive, often with zu (to/with/on)) to pledge oneself (to), to commit (to), to declare one's affiliation (with), to take a stand (on)
    sich zu einer Religion bekennen
    to profess / to commit to a religion
  4. (reflexive, law) to plead
    Der Beklagte bekannte sich schuldig.
    The defendant pleaded guilty.

Conjugation edit

Derived terms edit

Further reading edit

  • bekennen” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
  • bekennen” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon
  • bekennen” in Duden online
  • bekennen” in OpenThesaurus.de

Middle Dutch edit

Etymology edit

From Old Dutch bikennen. Equivalent to be- +‎ kennen.

Verb edit

bekennen

  1. to get to know, to learn of
  2. to notice
  3. to see
  4. to recognise
  5. to know
  6. to acknowledge, to discern

Inflection edit

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms edit

Descendants edit

Further reading edit