bekrachtigen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch becrachtigen. Equivalent to kracht + be- -igen.
Pronunciation edit
Verb edit
bekrachtigen
- (transitive) to ratify, to bring into force
Inflection edit
| Inflection of bekrachtigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekrachtigen | |||
| past singular | bekrachtigde | |||
| past participle | bekrachtigd | |||
| infinitive | bekrachtigen | |||
| gerund | bekrachtigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bekrachtig | bekrachtigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
| 2nd person sing. (u) | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
| 3rd person singular | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
| plural | bekrachtigen | bekrachtigden | ||
| subjunctive sing.1 | bekrachtige | bekrachtigde | ||
| subjunctive plur.1 | bekrachtigen | bekrachtigden | ||
| imperative sing. | bekrachtig | |||
| imperative plur.1 | bekrachtigt | |||
| participles | bekrachtigend | bekrachtigd | ||
| 1) Archaic. | ||||