benauwen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch benauwen. Equivalent to nauw + be- -en, or be- + nauwen.
Pronunciation edit
Verb edit
benauwen
- (transitive) to confine, to enclose
- (transitive) to oppress
- (transitive) to distress
Inflection edit
Inflection of benauwen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | benauwen | |||
past singular | benauwde | |||
past participle | benauwd | |||
infinitive | benauwen | |||
gerund | benauwen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | benauw | benauwde | ||
2nd person sing. (jij) | benauwt | benauwde | ||
2nd person sing. (u) | benauwt | benauwde | ||
2nd person sing. (gij) | benauwt | benauwde | ||
3rd person singular | benauwt | benauwde | ||
plural | benauwen | benauwden | ||
subjunctive sing.1 | benauwe | benauwde | ||
subjunctive plur.1 | benauwen | benauwden | ||
imperative sing. | benauw | |||
imperative plur.1 | benauwt | |||
participles | benauwend | benauwd | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: benou