beneplacitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of benēplaceō.
Participle edit
benēplacitus (feminine benēplacita, neuter benēplacitum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | benēplacitus | benēplacita | benēplacitum | benēplacitī | benēplacitae | benēplacita | |
Genitive | benēplacitī | benēplacitae | benēplacitī | benēplacitōrum | benēplacitārum | benēplacitōrum | |
Dative | benēplacitō | benēplacitō | benēplacitīs | ||||
Accusative | benēplacitum | benēplacitam | benēplacitum | benēplacitōs | benēplacitās | benēplacita | |
Ablative | benēplacitō | benēplacitā | benēplacitō | benēplacitīs | |||
Vocative | benēplacite | benēplacita | benēplacitum | benēplacitī | benēplacitae | benēplacita |