Luxembourgish edit

Etymology edit

From be- +‎ zeemen.

Verb edit

bezeemen (third-person singular present bezeemt, past participle bezeemt, auxiliary verb hunn)

  1. to tame

Conjugation edit

Regular
infinitive bezeemen
participle bezeemt
auxiliary hunn
present
indicative
imperative
1st singular bezeemen
2nd singular bezeems bezeem
3rd singular bezeemt
1st plural bezeemen
2nd plural bezeemt bezeemt
3rd plural bezeemen
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.