białoskórniczy
Polish edit
Etymology edit
From białoskórnik + -y. First attested in 1815.[1][2]
Pronunciation edit
Adjective edit
białoskórniczy (not comparable, no derived adverb)
- (artisanry, relational) of a person specializing in or the craft of tanning leather for clothing
Declension edit
Declension of białoskórniczy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | białoskórniczy | białoskórnicza | białoskórnicze | białoskórniczy | białoskórnicze | |
| genitive | białoskórniczego | białoskórniczej | białoskórniczego | białoskórniczych | ||
| dative | białoskórniczemu | białoskórniczej | białoskórniczemu | białoskórniczym | ||
| accusative | białoskórniczego | białoskórniczy | białoskórniczą | białoskórnicze | białoskórniczych | białoskórnicze |
| instrumental | białoskórniczym | białoskórniczą | białoskórniczym | białoskórniczymi | ||
| locative | białoskórniczym | białoskórniczej | białoskórniczym | białoskórniczych | ||
Related terms edit
adjective
nouns
References edit
- ^ Gazeta Warszawska[1], number 89, 1815, page 18
- ^ białoskórniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- białoskórniczy in Polish dictionaries at PWN