biblioznawca
See also: biblioznawcą
Polish edit
Etymology edit
From biblio- + znawca. First attested in 1862.[1][2]
Pronunciation edit
Noun edit
biblioznawca m pers
Declension edit
Declension of biblioznawca
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biblioznawca | biblioznawcy/biblioznawce (deprecative) |
| genitive | biblioznawcy | biblioznawców |
| dative | biblioznawcy | biblioznawcom |
| accusative | biblioznawcę | biblioznawców |
| instrumental | biblioznawcą | biblioznawcami |
| locative | biblioznawcy | biblioznawcach |
| vocative | biblioznawco | biblioznawcy |
Derived terms edit
adjective
Related terms edit
noun
References edit
- ^ Gazeta Polska[1], number 33, 1862, page 1
- ^ biblioznawca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- biblioznawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biblioznawca in Polish dictionaries at PWN